Vandaag mijn eerste wandeling alleen gemaakt, is toch spannend, kan op niemand terugvallen wanneer het niet zo lekker gaat. Maar het gaat geweldig en smaakt naar meer. Nu hoop ik wel dat het weer een beetje mee gaat werken want dat is een en al ellende. De hemel huilt behoorlijk. Zal de hemel huilen om al het ellende in de wereld? Maar wanneer je nu buiten loopt dan is er ondanks het sombere weer geen moment dat je de indruk krijgt dan het reeds 14 november is. De temperatuur is ongewoon hoog voor het jaar en dat is ook terug te zien in de natuur. De eerste Heleborus staat hier reeds in volle bloei, hij doet zijn naam als kerstroos geen eer aan, Sint Maartensroos zou beter passen. De eerste potten met bloembollen laten reeds de eerste kopjes zien.
Wat eigenlijk nog veel bijzonderder is, mijn fuchsia’s, aangezien ze nog steeds vol in het blad zitten was het 2 week terug geen optie om ze reeds in de winteropslag te doen. Ik heb de gok genomen om ze nog maar buiten te laten staan. Mocht het tijdens de eerste weken na mijn operatie toch gaan vriezen dan zou ik pech hebben en is de winnaar fuchsiakwekerij Lokhorst. Dan bestel ik allerlei nieuwe stekken voor het komende seizoen. Maar ik ben dus vanmorgen even aan het fotograferen geweest met mijn telefoon, want ik heb gewoon bloeiende fuchsia’s in mijn tuin. Niet eens verdwaald bloemetje, nee gewoon planten die in bloei staan en zelfs volop in knop zitten.
Ja en daaruit voorvloeiend kom ik natuurlijk op de klimaatverandering. Voor mij een van de zaken die mijn aandacht volledig krijgt tijdens de komende verkiezingen. Samen zullen wij er voor moeten zorgen dat dit prioriteit nummer één heeft en niet zoals rechtse partijen de boel te vertragen.
