Afgelopen zondag was het voor de inwoners van de provincie Groningen een memorabele dag. Na zestig jaar is de aardgas kraan dichtgedraaid. Gas wat Nederland tot een welvarend land heeft gebracht maar wat sinds enkele jaren voor ons Groningers een waar drama is geworden.
Om 06:00 uur zondagochtend was het zover: de gaskraan in Groningen is dichtgedraaid. Daarmee is na zestig jaar voorlopig een einde gekomen aan de gaswinning in het Groningenveld. Alleen bij strenge kou kan de kraan komend jaar nog open. Nu niet denken dat er aan de poort van alle nog actieve locaties iemand stond die daadwerkelijk een kraan dicht draaide, nee een simpele actie in de controle kamer op het hoofdkantoor in Groningen en het Groningerveld is gesloten. Op enkele kleinere velden in de provincie blijft men nog wel gas winnen, maar hier rondom Zuidbroek is het voorbij. Eigenlijk best een gek idee want ik kan me dus niet herinneren dat er rondom mijn geboortegrond geen gaswinningslocaties waren. Ach en wat heb ik heerlijk kunnen spelen in het veld wanneer er weer een leiding diep in de bodem werd gelegd om de rest van Nederland te kunnen voorzien van het gas. Zodra de kranen en werklui na hun werkdag waren vertrokken was het voor ons kinderen een geweldige speelplaats. Kilometers buis werden er diep door het Groninger land getrokken in een bed van zand.
Nu is het voorbij. Langzamerhand worden de locaties rondom het dorp ontmanteld en zal men over 50 jaar niet meer weten wat er ooit op de plek is geweest. Of zullen ook de bewoners van 2073 nog steeds te maken hebben met aardbevingen? Niemand die daar antwoord op kan geven.
En nu? Nu nooit meer aardbeving en meer in ons gebied? Nee dat zal nog jaren doorgaan voordat de bodem weer rustig is.
