Ik heb de voorstelling natuurlijk als medewerkster reeds voor de première kunnen zien en ik moet eerlijk zijn en kon er niet echt warm van worden. Het was enigszins langdradig, voorspelbaar en misschien zelfs slaapverwekkend. Naderhand heb ik nog enige keren het gedeelte na de pauze kunnen bewonderen en ook de reacties van het publiek kunnen zien. Merendeel was enthousiast en ging vrolijk richting huis en zo nu en dan was er iemand die voortijdig of negatief vertrok. Dan vaak met de opmerking, het is niet zo mooi als vorig jaar Hollands Hoop. Inderdaad dat klopt, het was anders.
Afgelopen donderdag heb ik de voorstelling voor de tweede keer in zijn geheel gezien en ik kan alleen maar zeggen, de voorstelling is gegroeid. De muziek is heftiger geworden, Bert Visscher meer Bert Visscher en het tempo is verhoogd. Waar ik dus 2 week terug nog bijna in slaap viel was het nu gewoon een avondje genieten van alles wat er op het toneel gebeurde. De spelers waren goed op elkaar ingespeeld en het koor was nadrukkelijker aanwezig. Hier heb ik dus wel van kunnen genieten. Daarnaast is het natuurlijk een schitterende locatie om te verblijven. Je zit hoog op een tribune en dan ook nog eens op een wierde, wat een geweldig uitzicht over het Groninger Hogeland.
Dit weekend even geen werkzaamheden voor mij, maar komende week hoop ik nog weer een aantal avonden aanwezig te zijn om samen met Johan Willem Ripperda het publiek een fijne avond te bezorgen. Maar ga je er heen zonder dat je weet wie hij is, neem even 10 minuten de tijd om op internet te lezen wie en wat voor figuur hij was, je hebt dan een voorsprong tijdens de voorstelling.
Foto Pia Haan
