Zoals jullie ondertussen wel weten, is er bij mij een behoorlijke interesse in het lezen van boeken en informatie omtrent de periode 40-45. Daardoor zat ik dus afgelopen donderdag bij een lezing in Siddeburen door Alie Noorlag. Zij is de auteur van een tweetal boeken “Een leven lang gezwegen” . In het boek bundelde zij tientallen gesprekken die ze in het hele land voerde met NSB’ers, onder wie de weduwe Rost van Tonningen, en kinderen van NSB’ers. Die vertellen openhartig over hun verbittering, over het onbegrip waarop ze stuitten, over hun berusting. Daarnaast het boek “Hermann Johannes Conring”.
De Oostfriese Conring was een Duitse jurist die in de jaren 1940-1945 als gedelegeerde van de Duitse bezettingsmacht fungeerde. Hij werd ervan beschuldigd in de hoedanigheid van Beauftragte van Seyss-Inquart meegewerkt te hebben aan het plan om de Nederlandse staat op te heffen. Ook werd Conring ervan beschuldigd de Joden in de provincie Groningen te hebben vervolgd en standrechtelijke executies te hebben laten uitvoeren bij de april-meistaking in 1943.
Maar het vreemde was dat ik tijdens deze lezing een heel onprettig gevoel kreeg. Het kwam op mij over dat ik begrip moest krijgen voor mensen die in de oorlog fout waren geweest, dat vele NSB’ers gewoon lid waren van deze partij maar beslist niet betrokken waren bij vreselijke misstanden ed. En was Conring wel zo meegaand geweest of was hij de persoon die vele Joodse slachtoffers heeft gemaakt?
Waar ik normaal gesproken altijd een boek probeer te kopen na afloop en deze graag voorzien wil hebben van een persoonlijke noot van de auteur, was het nu voor mij een kwestie van wegwezen. Ergens bleef het vreemde gevoel dat ik begrip moest hebben. Laat ik daarbij wel duidelijk zijn dat de nazaten van “foute” Nederlanders en Duitsers natuurlijk nooit mag worden aangerekend wat hun ouders en grootouders hebben gedaan in oorlogstijd.
Daar de auteur werkzaam is in kamp Esterwegen en daar ook rondleidingen geeft, had ik graag meer gehoord omtrent deze kampen. Mede omdat een van de “mooiste” boeken “Veensoldaten” van Wolfgang Langhoff zich afspeelt in een van deze Emslandlager. Kampen met oa veel krijgsgevangen uit Rusland, allemaal werkzaam in het veen en hebben duizenden slachtoffers geëist. Helaas was daar amper tijd voor om daar over te spreken, de aandacht ging vooral uit naar een foute Conrig en zijn pazzipanten.
Mocht ik de boeken ooit eens tegenkomen in een kringloop winkel, dan zal ik ze meenemen, maar kopen in een boekenwinkel voor teveel geld, nee dat nooit.
Waar ik normaal graag een foto plaats van het gelezen boek, heb ik nu bewust gekozen voor een oudere foto van eigen hand, kamp Esterwegen.
