Enige dagen terug schreef ik bij een blog omtrent Elvis Presley, dat muziek voor mij emotie betekent. Wat er ook in mijn speelt, altijd vind ik daar een antwoord op via muziek. Mijn liefde voor de teksten van de 3Js is algemeen bekend, nu hoor ik gelijk mensen roepen, bah Nederlandstalig, sombere teksten of juist te vrolijke teksten. Mag iedereen zelf bepalen wat men er van vindt maar het leven bestaat toch over geweldige dagen, dagen waarop de zon alleen maar in je leven lijkt te schijnen maar ik ken ook de sombere dagen, dagen waarop het maar niet licht wil worden en ik met mezelf overhoop lig. Maar altijd zal er muziek zijn, van vroeg in de ochtend tot de late avond.
Maar bij vele momenten hoort voor mij ook de blues, keihard en rauwe muziek die mij op elk moment bijstaat in het leven. Nu alles in mijn leven onzeker is en er wellicht dingen gaan gebeuren die ik niet meer had verwacht, is blues het beste medicijn. Wanneer het dan ook nog eens live muziek is, dan kan mijn dag helemaal niet meer stuk. Afgelopen jaren heb ik vele bluesbands voorbij zien komen, zelfs een onder de noemer bluesband die alleen maar soulmuziek speelde en waarbij de zaal gewoon leeg liep. Maar er zijn maar weinig bluesbands die mij van het begin tot het einde kunnen bekoren. Eén van die bands is natuurlijk Ralph de Jong, altijd goed maar minstens zo goed is Blues Avenue, de band van drummer Harry (Harm) Venema, ex-collega en ondertussen ook niet meer werkzaam bij de krant.
Afgelopen zondag was het dus weer eens zover dat ik mocht genieten van een middagje dampende blues. Op naar de Tibbe in Sappemeer. Ondanks alles wat er in mijn hoofd speelt, heb ik toch geweldig kunnen genieten van deze middag. En met mij vele anderen want de kroeg was afgelopen vol. Maar wat heerlijk, wat doet een mens dit goed. Nu even een paar week rust en wat andere bezigheden, op naar 4 februari, Blues in Hoogezand met Phill Bee.
Foto Geert Hagen
