De afgelopen jaren is Social Media een medium geworden waar velen van ons dagelijks kijken en actief zijn.
Voor mij dagelijks Instagram en in iets mindere mate Facebook. Twitter en Tik Tok zijn aan mij niet besteed.
Altijd leuk maar soms ook wel enige ergernis. Het afgelopen jaar is de ergernis wat groter geworden en ik heb ook heel bewust een aantal mensen van mijn Facebook gegooid. Iedereen mag denken wat hij wil, maar mij met vaak onnozele verhalen bestoken dat is niet mijn ding, dus dan maar weg met deze “engnekken”.
Maar sinds afgelopen week heb ik het eigenlijk helemaal gehad met Social Media. Naar aanleiding van een dodelijk ongeluk en de reacties die daarop werden geplaatst. Nu ken ik de familie van het slachtoffer en weet wat zij de afgelopen 3 maand hebben meegemaakt en dan komt dit vreselijk drama er nog eens bij. Hoe het is gebeurd maakt niet uit, dit is voor de nabestaanden hoe dan ook zo vreselijk. Maar om dan maar zeer ongepaste reacties op Facebook te zetten dat doet zelfs mij pijn, laat staan de familie. Kunnen we dan alleen nog maar azijnpisser zijn en gemakkelijk vanuit de luie stoel negatief reageren?
2 dagen later, de voorrondes van het Eurovisie Songfestival. Tijdens dit soort evenementen mag ik dan graag eens kijken op social media, wat wordt er gezegd en ja hoor, de azijnpissers zijn er weer. Nikkie de Jager is nu het slachtoffer. Wat komen er weer misselijk makende opmerkingen voorbij. Men zou eens respect moeten tonen voor iemand als zij, iemand die zich zelf heeft staande weten te houden en alles wat ze heeft bereikt op eigen kracht heeft bereikt.
Ondertussen is het zaterdagavond en geniet ik heerlijk van de finale van het songfestival, vreselijke liedjes en zo nu en dan een uitschieter. De Iphone ligt naast me en ik volg alles ook op Twitter. De azijnpissers zijn er ook weer, maar ook Nico Dijkshoorn met heerlijk commentaar, alles met een cynisch ondertoontje. Daar hou ik wel van.
