Ja, laat ik maar met de deur in huis vallen. In deze tijd van stikstof overschotten, opwarming van de aarde en verantwoord omgaan met producten is dit voor mij ondertussen een vraag geworden. Tot afgelopen jaar heb ik steeds de kaarten verzonden, naar familieleden die ik bijna nooit zag, naar vrienden en naar een groot aantal mensen die me het hele jaar door helpen om mijn verzameling theezakjes groter te krijgen. Maar helaas moet in constateren dat er steeds meer zijn, die stoppen of die het afdoen met een simpel algemeen berichtje op Facebook oid.
Met het laatste heb ik dus helemaal niets, daar ga ik ook niet aan mee doen.
Maar ik heb dus ook besloten om mijn papieren kaarten te minderen, een aantal zal ik zeer zeker versturen, maar ik krijg steeds vaker het gevoel dat er mensen zijn die pas een kaartje sturen wanneer ik er een heb verzonden. Het zijn de laatste jaren steeds dezelfde mensen waarvan ik 1 of 2 dagen van te voren nog iets van krijg of zelfs na kerst. Dit zijn trouwens ook de mensen waar ik nimmer wat van hoor of zie. Dus zo erg zullen ze mij niet missen. En de rest ja, die krijgt er nog een kaart maar ben heel eerlijk dat deze groep steeds kleiner en kleiner zal worden. Ik vind het superleuk om een kaart te krijgen, maar weet ook dat het niet helemaal meer van deze tijd is.
Dus vandaag een leuk zakje met iets wat ik iedereen wens, ook de onbekende lezers van deze site. Het komt van Basilur, zit in mijn verzameling en is reeds enkele jaren oud.
Ja zo jammer is dat he. Zelf vind ik het leuk om er mee bezig te zijn en de mensen die me dierbaar zijn of waar ik blij mee ben een kaart te sturen. Zelf kies ik de kaarten zelfs uit op basis van de mensen (vandaar ook het tekstje voor jou) en doe ik mijn best om er een mooie, passende tekst op te schrijven ipv alleen mijn naam. Gelukkig krijg ik steeds vaker zulke ‘briefjes’ terug wat ik dan weer erg waardeer. Maar een leuke kaart en de gedachte dat iemand aan je denkt maakt me ook al blij.
Ik blijf stug doorgaan 😉 Al zullen ze inderdaad ook wel slinken met de tijd…