Vrijdag 21 oktober nog maar enkele weken geleden kocht ik de nieuwe cd van Leonard Cohen. Had hem eerst even op Spotify beluisterd maar na enkele nummers wist ik al voldoende, deze cd was beter als de vorige. Had ik bij de vorige cd het gevoel dat het over en uit was met de muziek van Cohen, het tegenovergestelde was mijn reactie op deze laatste cd “You want it Darker”. Dit was weer een pareltje van de oude meester.
Op de release dag van deze cd zat ik wat te app-en met schoolvriendin Ineke, ook zij is liefehebber van de muziek van Cohen, beide hebben we hem nooit gezien maar is er nog altijd de wens om hem eens te zien optreden. Maar 82 jaar, zou hem dat nog wel worden en zou hij dan een klein landje als de onze aandoen? De kans is klein, maar we spreken af, mocht hij in Londen komen, dan gaan we.
We willen nog 1x de oude meester live zien.
De teksten op de cd lijken wel een afscheid van het leven, zal dit zijn laatste cd zijn? Nee dat mag niet, ik wil hem nog zo graag één keer in het echt zien zingen. Zingen? Nee het is meer het opzeggen van teksten, maar zo ontzettend mooi en gevoelig. Nee dit mag niet zijn laatste cd zijn die ik aan mijn collectie toevoeg.
Vrijdag 11 november, precies 3 weken na de aankoop van zijn laatste cd, zoals gewoonlijk is het eerste wat ik in de morgen doe, het checken van mijn berichtjes op Facebook, de app-jes en Instagram. Maar 1 bericht springt me gelijk tegemoet, een berichtje van Ineke. Een regel. “Trieste dag… Leonard Cohen is overleden”. Snel zoeken op allerlei nieuws sites. Ook hier lees ik dit bericht.
Dat wordt dus nooit meer de kans om hem te zien optreden. 82 jaar een mooie leeftijd om een cd uit te brengen als een teken van afscheid. Vandaag worden dus alle cd’s uit de kast gehaald en wil ik alle nummers horen. Een icoon is heengegaan. R.I.P. Leonard!
