In het jaar 1213 werd het oosten van de provincie Groningen, aan de rand van de Dollard, overvallen door een hevige storm. De Sint Nicolaasstorm. De Dollard was toen aanmerkelijk groter dan tegenwoordig en Midwolda lag tegen het water aan. Zelfs hier in Zuidbroek zijn gebieden waar ooit de zee aanwezig was, hier alleen te zien aan de zware kleigrond maar in Noordbroek zijn er meer overblijfselen te zien.
Maar laat ik terugkomen op de St Nicolaasstorm die dus heftig te keer ging en schade aanrichtte in Midwolda, in en rondom de huidige Ennemaborg. Voor alle duidelijkheid Midwolda lag aan de Dollard maar ten zuiden was het Hunnigameer.
En sinds deze storm in 1213 spookt het rondom de Ennemaborg en in het daarachter gelegen Midwolderbos. De geest van de oude bewoner van dit gebied spookt er nog altijd rond, de klok begint soms tegen middernacht te slaan en de geest hangt regelmatig rond in het koetshuis.
De onderaardse gang richting de borg is dichtgemetseld en niemand kan er iets van terugvinden, op de plek waar ooit de ingang was is tegenwoordig een heuvel waar kinderen graag mogen spelen, maar of dat verantwoord is? Geen idee. Gezien mijn fascinatie voor oude gebruiken, verhalen en mijn verplichte wandelingen die ik de afgelopen tijd doe, kwam ik in de mogelijkheid om hier in het donker rond te dwalen op zoek naar de geest. Misschien eerst wat lacherig, maar zijn aanwezigheid was reeds gelijk vanaf het begin voelbaar in het koetshuis.
En daar loop je dan, je voelt de spanning, de bladeren onder je voeten ritselen en ergens hoor je de uilen. De wind is voelbaar, de klokken beginnen te luiden, de geest spookt rondom me.
O wat heb ik goed geslapen na deze enerverende avond.
