Muziek, geen dag kan ik zonder muziek, muziek in de morgen, als het even kan op het werk en s’avonds wanneer ik mijn eigen dingen doe. Maar ook in het weekend als het even kan tijdens een concert of leuke kleine optredens in een kroegje. Mijn muziekstijl is heel divers, van Bocelli tot een Metallica en alles wat daar tussen zit. Nou niet alles natuurlijk, want ik hou niet van disco gedreun, jazz en al het moderne geblér van tegenwoordig. Daarnaast zijn er ook stemmen die mij irriteren, het allerergst is Glennis Krijs, komt misschien ook door haar houding, wat een vreselijk mens. Hou ook niet van Frans Bauer, maar om hem te horen spreken op tv, dan is het een schatje, maar niet gaan zingen. Of gillende keukenmeiden als Spears ed, vreselijk.
Maar wat ik dus verre weg het mooist vind, de 3Js, de stem van Jan Dulles en hun emotionele teksten, die bezorgen mij elke keer weer kippenvel. Het is misschien de manier van zingen van hem, het verhalende zingen wat mij zo aanspreekt.
En toch moet ik me elke keer verdedigen dat ik weer naar een optreden van hun ga. Opmerkingen als “nu al weer”, “wat vind je daaraan” en “altijd maar hetzelfde” komen me zo langzamerhand de strot uit. Ten eerste is geen optreden gelijk, ik ga niet meerdere keren naar een zelfde optreden. Mijn gevoel is niet elke dag hetzelfde, dus de teksten kunnen op verschillende manieren bij je binnenkomen. Daarnaast zijn het ook zeer onderhoudende mannen, zowel tijdens een show als naderhand wanneer ze gewoon tussen het publiek zijn. Geen enkele opsmuk of overdreven gedoe. Zo en dit is nu het laatste wat ik erover heb gezegd. Al moet ik wel even kwijt dat de kaarten voor hun Acoustic Christmas en de nieuwe theatertoer in maart al weer in de kast staan.
De foto’s zijn allemaal © Albert Jan Scheper, net als mij een echte liefhebber.
