Woensdag was het dan weer zover, ons jaarlijkse uitje om theezakjes te scoren. We hebben de afgelopen jaren al vele steden in Duitsland gezien en we waren tot de conclusie gekomen, dat we maar eens richting Hamburg moesten gaan. Dé theestad van Noord Duitsland. Maar als we Bremen al niet in 1x dag kunnen doen, dan is het duidelijk dat Hamburg 2 dagen moest worden. Dus hotel boeken en gewoon 2 dagen richting het oosten. Nu scheelt het natuurlijk dat we bijna op de grens met Duitsland wonen en 3 uur later stonden we in de parkeergarage onder het hotel. Om in te checken waren we nog veel te vroeg, maar even melden dat we er waren en dat de auto in de garage stond was voldoende. Wandelschoenen aan, karretje in de aanslag en lopen maar. 20 minuten later stonden we bij de eerste Chinese zaak en werden de eerste nieuwe doosjes gekocht. Begin is er. En dan gaat het in een route door, allerlei zaken worden bezocht in de binnenstad van Hamburg en ondertussen natuurlijk ook theedrinken. Zakjes worden uiteraard meegenomen, want hier heeft men papieren Simova zakjes. We zetten door totdat de winkels om 7 uur dicht gaan.
Karretje is vol en ook de tassen zijn gevuld. Heerlijk begin. We gaan maar niet lopend naar het hotel en pakken de stadsbus richting ons slaapplekje.
De volgende ochtend zijn we al vroeg wakker, de treinen vertrekken alweer en de auto’s denderen al weer de binnenstad in. Tegen 9 uur zitten we aan het ontbijt en worden ook daar gelijk weer een aantal theezakjes opzij gelegd.
Spullen gaan in de auto en wij zijn er weer klaar voor. Karretje mee en de bus in, richting de andere kant van de stad. Op naar hoofdstation om daar de bus te nemen naar een andere kant van de stad.
Hee zien we daar dicht bij het hoofdstation geen Aziatische winkel? Eerst even naar binnen en 2 doosjes meenemen. En dan naar het oude havengebied, de oude pakhuizen van jaren terug staan er nog maar hebben veelal een andere functie gekregen. Nieuw en oud wisselen hier af en geeft een hele mooie mix van architectuur. Maar waar we naar opzoek zijn is snel gevonden, het Messmer Museum.
Zullen we daar exemplaren zien, die totaal onbekend zijn? Nee dus, het gaat voornamelijk over de plantages en voor mij eigenlijk redelijk bekend verhaal. Verder dan een aantal oude theekisten en blikken is er niets te zien. Jammer voor ons als theezakjes verzamelaars, maar voor anderen die niet weten hoe thee groeit en bewerkt wordt is het een zeer leuk museum. Wij gaan dus maar naar de winkel en dat is echt een walhala voor ons.
Alle Messmer is er te koop en ook zeer veel nieuwe zakjes. En wat erg mooi is, je kunt zelf je doosjes samenstellen met de smaken die je zelf wilt. Mooi werk dus.
Complete doosjes maar ook zelf samengestelde doosjes worden gevuld. Ook leuk Messmer blik gaat mee naar huis. Maar er moet natuurlijk ook thee worden gedronken met iets lekkers erbij. Dit maakt het bezoek aan Messmer compleet.
Daarna gaan we lopend weer richting binnenstad en maar eens kijken of we Theodor Maass kunnen vinden en wat te denken van de dure zaak met zakjes van Mariage Freres en Fouchon?
Maar alles komt goed, Theodor Maass wordt gevonden en daarna ook de winkel, waar het bijna onbetaalbaar duur is. Fouchon voor € 15,00 doosje met 10 zakjes, heel normaal. Gelukkig ook een doosje met 24 zakjes en 2 van elk. Hebbes.
Daarna komen we weer in het centrum terecht, we komen toch nog weer wat tegen wat we nog niet eerder hebben gezien. En dan wordt het tijd om toch weer richting hotel te gaan want we willen graag voor 6 uur de stad uit zijn. Dat laatste lukt redelijk, we zijn namelijk niet de enige die de stad uit wil. Als we weer richting Bremen rijden dan is er het laatste uitje, nog even heerlijk eten en napraten over 2 fantastische dagen en iets voor 10 rij ik weer de inrit op. José bedankt!
Wat een superleuk verhaal zeg! En jullie hebben vast weer hele mooi, nieuwe zakjes kunnen vinden. Wat leuk van de Mebmer, als je ongeveer 3 doosjes vult heb je van elk zakje één… Dit hadden ze ook bij Sonnentor toen ik in Tsjechië was.
Deze 2 dagen waren super.
Zeker voor herhaling vatbaar.
En wie weet waar we volgend jaar heen gaan…