Wanneer je niet op een of ander Social Media ding zit, dan hoor je er tegenwoordig niet meer bij. Kijk ik een tv programma dan word ik door verwezen naar Twitter of Facebook om mee te kunnen praten. Wil ik nog eens iets winnen, dan moet ik delen en liken. En het allerergste, denk ik dat iemand zich stom gedraagt, dan moet ik mijn mening even ongezouten de lucht in slingeren.
Afgelopen woensdagavond was het weer eens zover. Via Facebook beluister ik heel veel muziek. Zo ook een prachtig eerbetoon aan Queen en Freddy Mercury gezongen door Waylon aan het einde van een uitzending DWDD. Het was beslist geen cover of na-aperij maar gewoon iemand die de liefde voor de muziek en Queen wil uitdragen. Is daar iets mis mee? Nee beslist niet en het tekent de persoon die het doet, dat hij het aandurft om de nummers van een icoon als Freddy Mercury te gaan zingen. Deed hij het goed? Ja op zijn eigen wijze wel, met hier een daar misschien een valse noot, maar dat hoort toch bij live? Dan mag het toch wel eens even wat minder zijn? Staat je dat niet aan, prima dan luister je toch lekker een cd of ga je naar Spotify. 100% zuiver wat je er hoort.
Later op de avond lees ik op Facebook de meest verschrikkelijke reacties op dit optreden. Hier knap ik dus zo vreselijk op af. Wat is er nu gemakkelijker om op je luie reet allerlei negatieve berichten de wereld in de sturen. Iemand die zijn nek durft uit te steken met de grond gelijk te schoffelen en ook anderen die het wel mooi vonden als dove kwartels neer te zetten. Een vrouw van 72 die eerlijk zegt dat ze het geweldig vond, haar neer te zetten als iemand met oren die blijkbaar niet meer werken naar 72 jaar. In godsnaam waar is respect en verdraagzaamheid gebleven?
Even later lees ik nog een bericht van een jonge man, waarvan vorig jaar hier in de gemeente een broer om het leven is gekomen. Hij is het gezicht van een nieuwe campagne Slachtofferhulp. De familie moest het via Facebook doen met opmerkingen onder een bericht omtrent het ongeluk. Hun zoon en broer, zou wel dronken zijn geweest, te hard gereden en nu zo plat als een dubbeltje zijn. En dan weet je als moeder en broer, dat hij op weg was naar zijn werk.
Sinds 2 jaar zet ik bijna nooit meer iets op FB, voor mij is het meer lezen en soms eens iets liken, opzoek naar nieuwe contacten voor mijn theezakjesverzameling of zoals ik reeds eerder zei, op zoek naar linkjes voor muziek. Ik durf niet meer te vertellen dat ik in het ziekenhuis zit, want dan krijg ik allerlei vreemde reacties of nog erger. Wanneer ik 2 avonden op stap ben, dan krijg ik de opmerkingen dat ik een kroegtijger ben.
Nee voor mij geen Facebook meer, ik heb het gehad met dit waardeloos medium. Twitter? Nog erger. Instagram? Daar kom je niet verder dan eens een foto of filmpje plaatsen. En nu ik dan toch boos ben, laat ik me ook maar even verlagen tot de onzin ongewenst mijn oordeel geven. Sylvie M is een publiciteitsgeil wijf, Roxanne H is veel mooier met blond haar, Monique N heeft blijkbaar een levensverzekering willen afsluiten door met een jong ventje het bed in te duiken en Mark R moet maar eens uit de kast komen. Het is gezegd en nu “kloar d’r mit”.
