Het leven kan zo oneerlijk zijn. Waarom nu uitgerekend jij?
Waar je ook werkt, er komen altijd mensen op je pad die net iets meer zijn dan een gewone collega. Die je inspireren, die je op je waarde weten in te schatten, die er soms zijn wanneer het leven even niet zo loopt zoals het moet. Deze mensen die moet je koesteren. Moest ik afgelopen mei afscheid nemen van de meest dierbare collega uit mijn BV Veendam tijd, nu krijg ik te maken met de meest lieve collega die een mens kan bezitten en helaas is hij geveld door de vreselijke ziekte.
Geheel onverwacht, maar voordat we het goed en wel wisten, kregen we ook al te horen dat het foute boel was, maar wel te opereren. Nu amper 4 week verder, geopereerd en wetend dat dit de meest agressieve vorm is, dat er bestralingen en chemo gaan volgen. Dit is zo oneerlijk en we kunnen niets voor hem betekenen. Dit gevecht zal hij zelf aan moeten gaan en kunnen we niet veel meer dan er zijn doormiddel van kaartjes, appjes, bloemen en een hand op z’n schouder. Ach wat is het leven oneerlijk.
Maar één ding heb ik zeker van hem geleerd, pluk de dag, het leven is te kort om alles maar uit te stellen tot later.
