Ik wil even terug naar afgelopen zaterdag, een jongen van 12 jaar gaat langs 16 stations, spelend op stations piano’s van Maastricht tot aan Groningen om geld in te zamelen voor zijn zus en andere patienten met diabetes type 1 en daardoor meer onderzoek te kunnen doen en wellicht diabetes de wereld uit te helpen. Begonnen om 6.00 uur in Maastricht en om 0.30 uur spelend op de piano in Groningen. Daarna zelfs naar zijn woonplaats Veendam, waar geen stationspiano is maar daar nog spelend op een keyboard. Geweldig en dan naderhand horen dat er meer dan 50.000 euro binnen is gekomen.
Maar was doen we zelf? Denken we zelf wel aan onze medemens of dieren? Ja ik wel, een wens in een boom om iemand in het dorp die momenteel te maken heeft met ziekte, hopelijk te kunnen voorzien van een leuke kerst. Maar ook het vrouwtje dat hier in het dorp met “de Riepe” staat, zij krijgt een bijdrage. Veel te dure slingers met pinda’s hangen in de boom en zo draag ik mijn steentje bij. Echte eenzaamheid maak ik in mijn omgeving niet mee, tenminste het is mij niet bekend maar weet wel wat het met een mens kan doen. Ook hier ben ik pas gelukkig wanneer het weer 2 januari is en alles weer zijn gangetje gaat, voor mij zijn het donkere dagen, mis ik een aantal mensen die niet meer in ons midden zijn, maar mis ook de mensen die geen deel meer willen uitmaken van mijn leven.
Vandaag weer een zakje van het Japanse merk Lupica.
