Vandaag lees ik dat er weer tientallen miljoenen kerstkaarten de deur uit gaan en in de brievenbus belanden bij familie, vrienden, relaties en andere personen die je het beste toewenst voor kerst en voor het komende jaar.
Ook hier zijn er weer een aantal de deur uitgegaan en toch wordt het elk jaar minder. Niet eens zozeer door de nieuwe media maar er zijn wat ouderen overleden en er zijn ook een aantal uit mijn blikveld verdwenen.
En toch zou ik nog wat meer willen verzenden, maar wanneer er geen kaartje terugkomt dan is de lol er naar verloop van tijd wel af. Uit principe doe ik niet aan wensen ed via Social Media. Wat is er makkelijker dan even snel op Facebook te zetten dat men mij en gelijk 100 andere vrienden het beste toewenst. Dit heeft mijn inziens niets te maken met aandacht voor mij en al die anderen. Dit is 1 minuut werk en honderden, duizenden zelfs miljoenen kan men in 1x iets wensen. Maar ik dat nog altijd door een zelf geschreven kaart, waarop ik door middel van een woord net even die extra aandacht kan geven aan een familielid, vriend of relatie. Bij elke letter die ik schrijf, denk ik aan deze persoon, soms leuke gedachten, de andere keer minder leuk maar altijd vol liefde voor de persoon aan wie het kaartje gericht is.
Vandaag een zakje uit Japan van het merk Lupica en sinds vorige week in mijn bezit. Daar wil ik gelijk iemand voor bedanken, Armijn, heel erg bedankt voor al deze mooie zakjes die je weer voor mee hebt willen brengen.
