Wat moet je elke dag schrijven, soms weet ik het ook even niet. Moet het gaan over theezakjes, boeken, muziek, mijn politieke ambities waar ik ooit hoop meer tijd voor te kunnen vrijmaken of over mijn dagelijks leven bij de krant en thuis met zoon en hond? Nee niet over theezakjes, die liggen het laatste jaar behoorlijk op z’n gat, ik mis de tijd om daar veel mee bezig te zijn en gelukkig ook de verlaving zoals ik bij vele zie. Ik moet er niet aan denken om elke dag met theezakjes bezig te zijn, kom op zeg, er is meer in het leven. Boeken? Ja heerlijk, de nieuwe biografie van Ruben Schaken ligt klaar, maar er moet nog even een ander boek uit, mis alleen 1 ding, de tijd om veel te lezen. Dus ook hier valt niet dagelijks iets over te schrijven.
Dan muziek, daarover moet je niet te veel praten, dit moet je beleven en daarvoor heb je mensen nodig die ook kunnen opgaan in muziek. Die ook 2 uur naast je kunnen staan zonder 1 woord te zeggen en die je zo nu en dan eens aankijkt met een gelukzalige blik en bijna van de wereld zijn door de beleving.
Politiek? Wil je ruzie dan moet je veel schrijven over politiek, nee dat doen we dus niet, zo nu en dan vliegt er hier iets voorbij maar daar laat ik het bij. Mocht ik toch ooit mijn dromen nog waarmaken, dan zal dit ongetwijfeld veranderen, want met actief bezig zijn in de politiek maak je toch weinig vrienden. Nee ik verdedig mijn partij nu even alleen op zondagavond tijdens een pubquiz.
Ach en zal ik dan iets vertellen over thuis, mijn zoon en hondje. Nee zeg, Jeroen zit daar niet op te wachten en over een hondje van bijna 15 valt weinig te vertellen. Hij slaapt, loopt nog kleine stukjes, krijgt zijn medicijnen, gaat weer slapen en voor de rest doet hij weinig meer. Maar o, hij is me zo ontzettend lief. Mijn witte pluizenbol.
Dus vandaag gewoon een blog over niets met als theezakje van de dag Winter Holidays van Basilur.
