Dinsdagavond 18 november, een dag als andere. Na een weekend vol geweld, een maandag waarop er nog veel werd gesproken over de gebeurtenissen, begint het leven weer enigzins terug te keren naar de periode voor de aanslagen. Misschien is de verdeeldheid onder de autochtone bevolking in Nederland nog meer verdeeld.
Dan is het kwart voor 8, nog even wat klusjes voor de T-Post afhandelen, dan journaal kijken en dan maar eens zien wat het Nederlands Elftal er van gaat bakken. Wat al die maanden niet lukt en tegen Wales wel, het winnen van een wedstrijd, zal dat vanavond ook gaan lukken tegen de Duitsers.
Nog even rondkijken op internet en dan het laatste nieuws via een bericht binnen krijgen op de Iphone.
Wedstrijd op het laatste moment gecanceld, terreur dreiging, verdacht pakketje, honderden agenten nemen het allemaal over in Hannover. Heb even geen zin in dit soort berichten, angst speelt al een te grote rol in het leven van vele. Dus ga even door met wat werkzaamheden. Ondertussen bedenk ik me dat mocht er echt is gebeuren, ik nog wel eens aan het werk kan moeten. Dan zal de oplage van de kranten misschien omhoog moeten op strategische punten in Noord Nederland. We zullen zien.
Later op de avond blijkt het gelukkig mee te vallen, pakketje bevat een telefoon met printplaatje en alles is gelukkig goed afgelopen. Zie verder ook geen tv meer.
Maar dan begint de nieuwe dag, ben al vroeg wakker en bedenk me ineens dat een van mijn vaste theezakjesleveranciers in Hannover zit. Kijk even bij zijn vader op Facebook, lees nog niets. Vraag waar Marcel is en kijk later wel weer of er een reactie is. Gaande weg de morgen zie ik via Menterwolde.info een bericht verschijnen, Marcel was erbij. Gelukkig is er niets aan de hand maar ineens komt iets als terreurdreiging wel heel erg dichtbij. Later hoor ik nog dat hij al bij SBS en RTL op tv is geweest. Uiteraard geen zakjes dit keer, maar wel erg blij voor hem en zijn ouders dat hij weer veilig terug is in Nederland. Wat een mooie avond had moeten worden met voetbal, plezier en misschien wel een overwinning werd ineens een avond van angst en verdriet.
