Hendrik Groen

Enige weken terug kreeg ik via mijn collega Tonny 2 boeken van Hendrik Groen. Boeken die ik al een aantal keren in de boekenwinkel had bekeken, die al maanden hoog in de top 50 lijsten staan, welke ik dan doorbladerde met de vraag “is dit leuk”?. Na 2 boeken met zware kost omtrent 40-45 was het tijd voor iets luchtigs en ben ik maar eens begonnen aan het eerste deel van Hendrik en zijn belevenissen als 83 jarige in een verzorgingstehuis.

Ik moet nu gelijk bekennen dat ik heel weinig heb met verzorgingstehuizen. Ooit in een ver verleden had ik diverse familieleden in een tehuis zitten hier in de regio. Oom Karel en Oom Lukas, beide broers van mijn moeder. Omdat ik nogal in een gat viel na de geboorte van mijn oudste zoon en ik was gestopt met werken, kwam er iets op mijn pad om 1 ochtend in de week daar te werken als gastvrouw. Werk was wel leuk, maar de  omgeving kwam op mij over als zeer deprimerend. Mensen zaten er in mijn ogen te wachten op de dood.

Ondanks dat het een nieuw gebouw was, waren de kamertjes veel te klein en stond het bed in dezelfde ruimte als waar je de hele dag zat, waar zich een keukenblokje bevond en waar de badkamer uit kwam in dit vertrek.  Nee niet mijn ding en moet er niet aan denken om ooit mijn laatste jaren zo te moeten doorbrengen. Maar dat allemaal terzijde.

Hendrik Groen, een man die zijn vrouw in een verpleegtehuis heeft zitten en hij nog amper kan bezoeken, maar ook een man die niet in het keurslijf wil zitten van het tehuis, waar allerlei regels bestaan, die men niet mag inzien. Die vaker leuke uitstapjes wil ondernemen en dan niet iets wil wat allemaal precies zo gaat als in het verzorginstehuis, koffie om 10 uur, eten om 12 uur, thee om 3 en brood om 5 en voor ik het vergeet, slapen om 10 uur. Nee waarom niet gezellig bij elkaar zitten onder het genot van een wijntje tot 11 uur s’avonds, eten wanneer je er zin in hebt en dan niet een kant en klaar opgewarmd iets, maar echt een diner met verse producten.

Een jaar lang schrijft Hendrik dagelijks zijn belevenissen in een dagboek, de aankoop van een scootmobiel, de komst van een mooie dame in het tehuis, de opname van vriend Evert in het ziekenhuis maar die zelfs daar dagelijks zijn borrel drinkt. Maar ook de angst voor dementie, de vraag om een euthanasiepil en het verdriet om Eefje. Deel 1 is uit en gewoon een heerlijk boek om even tussendoor te lezen. Binnenkort volgt deel 2.