Sinds jaar en dag zingen we over een witte kerst en vrede op aarde. Het eerste zit er dit jaar niet in, als we zo doorgaan als de afgelopen dagen, dan zijn het hooguit de witte benen die we naar buiten kunnen steken. Kon vanmorgen alleen gehuld in een dikke trui nog de auto stofzuigen, niet normaal meer die temperaturen.
Maar dan het tweede, vrede op aarde. Dit jaar is dat verder weg dan ooit, maar is het niet altijd al oorlog en ellende? Al jaren is er burgeroorlog in Soedan, het gebied rondom Libanon, Israël en Egypte is een ware brandhaard. Nog niet zo heel veel jaren terug was het dichter bij huis op gezette tijden raak en slachten Protestanten en Katholieken elkaar af in Noord Ierland. En in menig geheugen staat Vietnam, Cambodja en Korea nog gegrift.
Zelf ben ik groot geworden met vele verhalen rondom de oorlog ’40 – ’45 en mijn reeds overleden vader sprak altijd dat er nog een derde wereld oorlog zou komen en die zou beginnen in het Midden-Oosten. Tsja en daar lijkt het ondertussen verdacht veel op.
Ben niet groot geworden in een wereld van kerken en geloof, maar heb door de jaren heen natuurlijk wel mijn kennis gekregen, onze Lieve Heer zou al zijn schepselen lief hebben en gelijk behandelen. Prima. Maar waarom ontstaan oorlogen dan steeds met al reden: Het Geloof? Hoe kan ik nu nog zingen “Vrede op Aarde”?
Elly, het is weer een beauty uit jouw verzameling.
Wauw wat een prachtig zakje.
Elly, wat heb je toch beauty's in je verzameling!
Misschien wordt het tijd voor je Rensina om een dagje te gaan kerstshoppen in Japan.
Nou, valt vies tegen hoor om theezaken met zakjes te vinden in Japan. Je moet dus eerst vooral op onderzoek gaan voordat je een vlucht boekt.
Vrienden die voor hun werk regelmatig in Japan komen, is ook een hele mooie optie. Deze vrienden koester is dus ook.