Ik loop me suf, de ene dag denk ik dat het langzaam iets de goede kant op gaat en gaat het lopen met goed af. De volgende dag is elke stap een aanslag op mijn rug. En dan zie je het de hele morgen sneeuwen, denk je vooral aan wat je na het werk gaat doen, camera mee en de witte wereld fotograferen.
Helaas is er in de middag niet veel meer over van de witte wereld. Laat vrij, dus gewoon blik op oneindig en een uur wandelen. Geen foto gemaakt, dus maar een paar van afgelopen dagen, toen het ook niet wit was.
