In januari 2017 ben ik naar de musical Jesus Christ Superstar geweest, een van de meest indrukwekkende momenten die ik de laatste jaren heb meegemaakt. Ik die totaal niet geloofd, was danig onder de indruk van het moment dat Ted Neeley het toneel opkwam. Ik ben opgegroeid met deze muziek, zoals ik toen al schreef, onze lerares Engels, mevr Norder verweef de lessen rondom deze muziek. Prachtig.
Dan hoor je ergens in 2023 dat deze musical weer terugkomt in het theater, nu met een Nederlandse cast. Eigenlijk heb ik geen moment nagedacht, hier zou ik weer bij zijn. Samen met Pia dus weer richting het theater, nu naar het grotere Martiniplaza in Groningen. Geen idee waar we zouden zitten, dat zouden we wel zien. In elk geval Super Seats, zal vast wel een mooi plekje zijn. Nou mooi was het zeker, want we kwamen op het toneel te zitten, rondom een verhoogde cirkel waarop de voorstelling plaats vond. Dichterbij heb ik nog nooit gezeten.
Ja en dan begint de voorstelling, aangezien ik aan de buitenkant zit, vliegen er diverse mensen langs me.
Wat een beleving om zo dichtbij te zitten, het hele verhaal komt nog harder binnen. En dan Jeangu Macrooy, ik kende hem eigenlijk alleen van zijn deelname aan het Songfestival maar deze man moet je gewoon live zien, wat een dijk van een stem. Maar eigenlijk kun je dat van de hele cast zeggen. Wat zetten ze dit verhaal op een verrassende manier neer. Totaal niet te vergelijken met de voorstelling van 7 jaar terug maar beslist niet minder mooi of indrukwekkend.
En nu? Ja als het aan mij ligt wil ik de komende jaren nog wel eens naar deze show, wellicht dan weer op een totaal andere wijze neergezet.
