Er zijn films die je gewoon moet hebben gezien. One Love van Bob Marley is er dus zo eentje. Mijn tiener jaren liggen in de jaren zeventig en ben dus opgegroeid met zijn muziek. De reggae muziek kon ik wel waarderen en zijn levenswijze door alles te doen wat God verboden heeft, ach als tiener droom je daar toch van. Toen ik enige tijd geleden hoorde dat er een film uit zou komen rondom het korte maar roerige leven van hem wist ik één ding zeker, deze film moest ik zien.
Wat ik toen eigenlijk niet wist was zijn politieke betrokkenheid, maar jaren later begreep ik zijn songs veel beter en las ook over de moordaanslag op hem en zijn vrouw Rita.
De film concentreert zich op het leven van Bob Marley na de mislukte moordaanslag in 1976. Door de gespannen politieke situatie in zijn thuisland Jamaica gaat de reggaezanger naar Londen, waar hij het album Exodus opneemt. Jaren later keerde hij terug naar het Caribisch gebied en trad op met zijn band The Wailers tijdens het One Love Peace concert, een memorabel moment in de geschiedenis van het land.
Ontroerende film met her der uiteraard de prachtige songs. Maar ook een film waarin nog zoveel voorbij komt wat meer dan veertig jaar na de dood van Marley elders in de wereld nog steeds actueel is.
