Allereerst wens ik al mijn volgers een fantastisch Nieuwjaar, ik zou zeggen blijf gezond en maak er iets moois van. Dat ben ik ook zeer zeker van plan, maar ik wil toch een terugblik doen op het afgelopen jaar, want dat was ondanks wat lichamelijke problemen en sterfgevallen, het mooiste jaar wat ik me maar kon wensen.
Na meer dan 20 jaar kwam daar ineens mijn grootste wens op mijn pad. Na al die jaren was er de hereniging en tot op de dag is dat alleen maar genieten. Wie had ooit kunnen bedenken dat ik na al die jaren hij weer op de stoep zou staan. En toch werd de komst van Arjan enigszins overschaduwd door de dood van mijn zus enige weken daarna. Ondanks dat ze enige jaren ouder was zie je dit niet aankomen en is de schrik ontzettend groot. Maar ook dit moet ik een plekje geven in mijn leven want ik had onze band zo graag anders gezien. Helaas heb je niet alles in eigen hand.
We zijn dan begin februari en er is dan al zoveel gebeurd dat dit het misschien wel genoeg is voor het jaar maar dat is dus niet zo. In maart maak ikzelf een nieuwe start met een nieuwe baan. Na iets meer dan een half jaar in allerlei kortdurende baantjes en projecten te hebben gezeten wordt het tijd voor iets voor langere periode. Om zomaar aan een vaste baan te komen zal op mijn leeftijd niet meevallen maar via een uitzendbureau is dat geen probleem en zo beland ik bij Vattenfall en zit ik dus na jaren bij de krant ineens in de energiemarkt, vliegen kreten als prijsplafond, vaste contracten en variabele tarieven me om de oren. Heerlijk, weer dagelijkse routine.
Maar daar blijft het niet bij want via een van de projecten van 2022 ben ik benaderd of ik niet wil meewerken aan een expositie omtrent 40-45 in de regio Leermens. Dat betekent even wat drukker naast een baan, ook werkzaamheden in het weekend. En wat was dit ontzettend fijn om te doen, wat heb ik vreselijke verhalen gehoord van bezoekers want in de regio boven Appingedam is ontzettend gevochten vooral aan het eind van de oorlog. Hoe fijn is het dat je je interesse in 40-45 kunt combineren met een organisatie die mijn kennis kan gebruiken.
Zo belanden we dan ineens ein juni en dan gaat het ineens iets anders dan dat ik zou willen, je komt terecht in de molen van huisarts, ziekenhuis, poliepen en foute cellen. Begin september is het zeker, ik zal geopereerd moeten worden. Maar we kunnen dan 2 dingen doen, afwachten dat ik op de operatietafel kom te liggen of gewoon doorgaan. Maar is dit het ergste? Nee ik mag dan ineens een onzekere periode ingaan, in mijn directe omgeving krijgen ze te me maken met een zelf gekozen dood. Niks geen onzekerheid, alleen keiharde werkelijkheid dat je hem voor altijd moet missen. Je moet zijn keuze om niet verder te willen gaan respecteren maar zo makkelijk is het natuurlijk niet. Zien dat een moeder, vader en broer hem zijn verloren, verschrikkelijk en je staat aan de zijkant en kunt weinig meer dan er zijn. Toch zijn er ondanks al deze moeilijkheden ook lichtpuntjes of zelfs grote lichtpunten. Ga naast mijn normale werkzaamheden toch nog weer in mijn vrije tijd aan de slag bij een grote theaterproductie. 4 weekenden lang ben ik te vinden Op Maarhuizen bij de voorstelling Ripperda met Bert Visscher in de hoofdrol. Iets verder weg voor me en dus niet zo heel vaak geweest maar de keren die ik er was, waren weer super.
Maar begin oktober krijg ik toch de mededeling dat ik in november geopereerd ga worden, ondanks mijn optimisme ben ik wel blij dat ik nu een datum heb. We werken nog steeds gewoon door, doen diverse leuke dingen en voor het eerst ga ik mijn verjaardag vieren met mijn beide zoons.
November is als een roes voorbij gegaan, de operatie had een staartje en viel me ontzettend tegen. Het leek of er een trekker over me heen was gereden. Voor het herstel heb je dan echt wel 6 weken nodig en zodra je iets doet wat je eigenlijk de eerste 6 weken beslist niet moet doen, dan word ik afgestraft met pijn en stap terug in herstel. Na 4 week gaat het ineens wel wat sneller met herstel. De pijn wordt minder en er komt licht aan het eind van de tunnel.
18 december, definitief uitslag van de gynaecoloog. Er zijn verder geen onrustige cellen gevonden, het voelt als een nieuw begin. Om het te vieren bel ik mijn werkgever dat ik gelijk weer een paar uur per dag wil beginnen. Thuiszitten is niet mijn ding, zelfs met maar een paar uur per dag werken, maakt het direct zoveel waardevoller. Op naar een fijn en gezond 2024.
