Zo en we zitten weer heerlijk in het normale ritme. Het is allemaal leuk en gezellig met lampjes in en rondom het huis, maar wanneer kerst voorbij is dan kan het mij niet snel genoeg februari worden. Oud&Nieuw vind ik vreselijk en ik me ook niet herinneren dat ik het ooit leuk heb gevonden. Het enige leuke was misschien oliebollen bakken bij mijn ouders, al was daar ook wel een kanttekening bij. Mijn vader was jarig op de 31ste en er was dan de gehele dag visite. Wanneer er dan weer een schaal oliebollen vol was, bracht ik ze naar de kamer en was de vorige reeds weer leeg. Daar was geen lol aan maar dankbaar was het wel en nu zoveel jaren later, zou je willen dat je nog één keer in de kamer kon komen en dat iedereen verwachtingsvol naar de volle schaal keek. De tijd van oom Jan en tante Corrie, oom Ko en tante Grietje, oom Jan en tante Trijn, oom Karel, oom Lucas, de neven en nichten en uiteraard de familie de Boer, onze buren.
Iedereen is overleden op een paar neven en nichten na, maar ook die zijn vele jaren ouder dan ik ben. Wanneer zowel moeder als vader, als ikzelf nakomelingen zijn, dan komt er wellicht een moment dat ik de enige nog ben die deze oudere generatie nog heeft gekend.
Ach wat ben ik vandaag sentimenteel bezig en dat nog wel op een dag dat we weer vooruit kijken na wat 2025 ons gaat brengen. Samen met de jongens hoop ik op vele leuke momenten waar we van kunnen genieten en nieuwe herinneringen maken waar zij over tig jaar weer op terug kijken
Afbeelding van Marjon Besteman via Pixabay
