Na er een aantal jaren niet meer te zijn geweest was ik afgelopen zaterdag weer eens actief op de Groninger Dag in Hoogezand. Doel was om wat boeken en flyers te brengen zodat de mannen van het boek Dörp van Worrelkopp’n in een iets gevulde stand zouden staan, maar ach je kent me, ik blijf hangen. En het was dus ontzettend leuk vooral omdat ik in gesprek kwam met een man die ooit als jongen bij me woonde in het veld waar ik ben groot geworden.
Hij was enige jaren ouder en keek natuurlijk niet om naar dat kleine meisje van weleer maar zijn ouders heb ik dus ontzettend goed gekend. Ik woonde aan het Winschoterdiep en wanneer je nog verder het veld in ging, dan was daar de brug van de weg Assen, Veendam, Zuidbroek. De huidige N33. Daar helemaal alleen, woonde de brugwachter, zijn vrouw en nog een thuiswonende zoon. Ondertussen jaren wonend in het midden van het land.
Maar wat ben ik daar vaak geweest, want het was toch wel erg leuk om rondom de brug te spelen of onder in de gewelven van de brug te komen. En wat is er leuker dan op de knoppen te drukken en dan de slagbomen dicht zien gaan?
Wat we ook mochten doen, was de iets verderop gelegen brug over het AG Wildervanck kanaal te bedienen, dit was een spoorbrug en was toch wel even anders, want een auto kun je laten stoppen maar de trein niet. Dus was het altijd een precisie werkje om te kijken of het schip moest wachten of het toch nog ging lukken. En dan weer teruglopen naar de brug wat veel vaker bediend moest worden.
Och wat ben ik daar vaak geweest en wat is het dan leuk om na misschien wel meer dan 50 jaar de oude buurjongen weer te treffen op een Groninger dag.
Op de foto zien jullie aan het eind de bewuste brug, met links nog vaag zichtbaar de woning van de brugwachter. Op de voorgrond de sluis, ergens begin jaren 70 aangelegd en nooit in bedrijf genomen. Miljoenproject wat totaal overbodig is geweest en de sluis is enkele jaren terug weer afgebroken.
Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay
