Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik als een vrolijke flierefluiter door het leven ga maar kan wel zeggen dat er iedere dag wel iets te lachen valt. Een artikel wat ik lees, een herinnering aan een prachtig moment of gewoon tijdens mijn werk in een gesprek met een klant. Ondanks de tarieven die er momenteel betaald moeten worden voor stroom en gas valt er als energieadviseur ook nog vaak te lachen met de klant.
Maar waar ik dus echt ontzettend kan lachen is tijdens een avondje Najib Amhali. Vind ik veel van zijn zijn collega’s niet om aan het horen en ontzettend vervelend, bij hem kan het me niet grof genoeg zijn.
Wat is er dan fijner om samen met mijn jongste zoon weer eens een avondje Martiniplaza te pakken. Hier kunnen we beide van genieten. Dus op naar Groningen, op tijd vertrekken want de stad staat momenteel op z’n kop wat betreft bereikbaarheid. Zo zijn we dus al voor 7 uur aanwezig, beslist niet de eersten, velen zijn al aanwezig. Men heeft de mail omtrent de verkeerssituatie goed gelezen. En eerlijk is eerlijk, met een kop thee is het prima wachten.
Maar terwijl we naar het foyer lopen staat er ineens een man voor me met een zak snoep (kenners van de Martiniplaza weten uiteraard van de snoepkraam in het gebouw). We mogen wat lekkers uit zijn zak halen en jullie raden het nooit. Ik grabbel in de zak van Najib. Hij vraagt of we zijn show komen bezoeken en wenst ons een fijne show. Eigenlijk totaal overbluft door deze kennismaking en geen tijd om een foto te maken. En zo begin ik dan een fantastische avond met een banaantje van Najib en de avond was weer als vanouds met veel improvisatie aangezien hij zijn stem kwijt was. Maar juist dat maakte de show hilarisch met als sluitstuk wel zijn kijk op de problemen in de wereld en zijn mening omtrent een nieuw kabinet met Wilders. Tenminste als dit er ooit gaat komen.
