Belevenissen van een Française, die met vrouwen van vele andere nationaliteiten de laatste twee oorlogsjaren doorbracht in het concentratiekamp Neubrandenburg, een onderafdeling van kamp Ravensbrück.
Micheline Maural heeft met dit boek een indrukwekkend boek geschreven over haar verblijf in dit onbekende kamp. Over Ravensbrück is meer bekend maar ik had nog nooit gehoord van Neubrandenburg. Komt dit wellicht omdat er misschien weinig Nederlandse vrouwen naar dit kamp zijn gebracht?
Via de Facebookgroep Oorlogsboeken werd ik geattendeerd op dit boek als een van de meest verschrikkelijke en ik kan na het lezen daar alleen maar opzeggen: vreselijk en als vrouw zijnde voel je gewoon de pijn en ellende die de schrijfster en haar medegevangenen hebben doorgemaakt.
In 1940 ging Micheline in het Franse Verzet waar ze deel uitmaakte van het Marco Polo-netwerk, en vol enthousiasme zat ze in Lyon met een verzamelbeurs. In 1941 en 1942 werkte ze daar als hoogleraar literatuur.
Op 19 juni 1943 , gearresteerd door de Gestapo en werd ze geïnterneerd in Fort Romainville . Op 29 augustus 1943 werd ze gedeporteerd naar Neubrandenburg, een bijgebouw van het kamp Ravensbrück , registratienummer 22410, en overleefde daar 20 maanden voordat ze werd bevrijd door de opmars van Russische troepen inapril 1945. In mei 1945 keerde ze terug naar Toulon. Van de ontberingen en mishandelingen die ze in het kamp heeft opgelopen, zal ze haar hele leven de gevolgen blijven dragen.
Na de oorlog had ze eerst enige jaren een onderwijsfunctie en daarna ging ze aan de slag als vertaler bij de Wereldgezondheidsorganisatie en op het hoofdkantoor van het Internationale Rode Kruis in Genève.
Micheline overleed op 10 juni 2009 op 92 jarige leeftijd.
