Na de afknapper bij het touringcarbedrijf waar ik enige tijd werkzaam ben geweest was het moeilijk om me weer op te laden voor iets anders. Het enige wat ik wel heel zeker wist, er moest plezier zijn in mijn werk en de omgang met collega’s. In elk geval moest het iets worden waar geen vast geroeste dames op leeftijd moesten zitten, dat had ik de laatste jaren genoeg meegemaakt. Ik wil frisse wind.
En de frisse wind heb ik gevonden, bij het Zweedse bedrijf Vattenfall. Ik werk ondertussen al weer bijna 3 maand in Hoogkerk en hou me bezig met alles wat energie betreft, dus ik praat over prijsplafonds, variabele prijzen, vaste contracten, verhuizingen, scheidingen en nog vele andere zaken. Vind ik dit leuk?
Ja ik geniet van elke dag, geen idee voor hoelang ik hier kan en mag werken, maar ik de sfeer die hier heerst bevalt mij ontzettend goed. Wat een verschil met het touringcarbedrijf waar ik de hele tijd op mijn tenen moest lopen om maar niet mijn ware persoon te laten zien, waar de kerk een hoofdrol speelde en mevrouw de modepop mij steeds met grote minachting aankeek. Als er ergens een angstcultuur was dan was het echt daar wel. Brrrrrr.
Nee ik klets nu gewoon weer gezellig mee, geef aan dat ik ook wel eens een kutgesprek heb, lach me suf om Thomas, leer de kneepjes van golf, probeer mijn Grieks en Frans bij te spijkeren, ik ben gewoon wie ik ben.
I am what I am.
