Op het moment dat ik dit schrijf, is het iets na vijven in de ochtend van de tweede kerstdag. Ja het is vroeg maar iets houd me uit mijn slaap. Wat? Ik weet het eerlijk gezegd niet, de angst voor een onzekere toekomst of is het wellicht het idee dat het nog één week afzien is en we dan deze poespas weer hebben gehad. Al jaren geloof ik niet meer in dagen van licht en vrede in deze tijd van het jaar. Erger ik me dood aan de reclames op tv waarin het allemaal zo gezellig lijkt met de hele familie om de tafel. Kom op zeg, dat is bij heel veel beslist niet het geval. Ik mis ieder jaar diverse mensen aan mijn tafel, voor de één ben ik dood verklaard, de ander last me links liggen omdat ik niet doe wat zij wil. Ik moet toch eerlijk zijn en ja het steekt behoorlijk, vooral als ik er door derden op wordt aangesproken. Houdt het geroddel nu nooit eens op?
En dan hoor ik op de radio, vrede op aarde. Nou die is toch ver te zoeken. Dicht bij huis is er de spanning omdat men geen asielzoekers wenst in het dorp. De visboer gooit met kopjes richting de burgemeester omdat hij dit gespuis niet wil. Nou ben ik even blij dat ik geen vis lust, aan mij zal hij nooit en te nimmer nog één cent verdienen. Wanneer hier een grote hal het merendeel van het jaar leeg staat en er op nog geen 40km van het dorp mensen in de buitenlucht slapen dan zeg ik toch echt, laat maar komen. Vrede en veiligheid staan voorop.
Gaan we iets verder van huis, Rusland en Oekraïne, ze vechten elkaar de tent uit. De beelden die ik zie op tv, doen mijn hart huilen. Hoe is het mogelijk dat er één persoon is die tot voor kort werd gezien als een weldenkend mens, nu de gehele wereld in zijn macht heeft. Want hij is indirect wel verantwoordelijk voor de mega hoge energieprijzen. Vrede op aarde?
Dan denk ik aan een vriendin, die momenteel in zeer onzekere dagen zit, maar die door allerlei instanties in de steek wordt gelaten. Hoe zo vrede en wat doen voor je medemens?
Ach de wereld is toch zo verrot. Nog één dag afzien, geloven in het sprookje van vrede.
Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay
Wat een prachtig nummer en tegelijk zo triest.