Soms komen er zomaar leuke foto’s op je pad. Een foto waarvan ik het huisje nog heel erg vaag kan herinneren. Ooit is dit huisje door mijn vader en oom Karel afgebroken, en het land voorzien van palen en gaas. Wat ik me dus wel heel erg goed voor de geest kan halen, de tochten die er een aantal keren per jaar werden gemaakt met schapen. Ik voorop met mijn “Oal Zwaarde” om een aantal weken op dit stuk grasland te grazen en enige weken later weer terug te gaan naar het grotere grasland.
Mijn schaap, ooit gekregen nadat ik voor het eerst als heel klein meisje een zwart schaap had gezien. Een handelaar in dieren, voor ons Knokkeltje, geen idee wat de beste man zijn eigen naam was kreeg de opdracht om op zoek te gaan naar een zwart lam. En die kwam er dus, een prachtig zwart lam, wat tot zijn natuurlijke dood bij ons is gebleven. Mijn schaap die werd behandeld als een hond. Binnenkort maar eens opzoek gaan naar een foto, ergens moeten deze er nog wel zijn. Helaas brengt een scheiding soms met zich mee dat er veel verloren is gegaan.
En het grasland, daar staan al jaren 2 woningen, zal er ook over 100 jaar van deze woningen een leuk verhaal en dierbare herinneringen komen?