Vandaag is het weer een dag met een randje, je bent al zo ontzettend veel jaren overleden maar op een dag als deze denk ik toch zeer zeker aan je. Na een moeilijk laatste jaar was het ook een gevoel van opluchting, niet voor mij maar wel voor hem. Niemand gun je een jaar met zoveel ziekenhuis opnames en steeds verdere aftakeling. Mijn vader, de Derper die in het noorden bleef, die de zee vaarwel zei en hier zijn draai heeft gevonden. De man die mij de liefde voor de zee gaf, door hem werd ik gefascineerd in alles rondom de Tweede Wereldoorlog en zijn drang om alles te bewaren. De verzameling bidprentjes is in mijn bezit net als zoveel andere leuke en soms gekke dingen. Want wie hangt er nu 50 zagen in de schuur?
Mijn vader!
Wat mooi Maria. En heb oom Arie nog nooit eerder zo jong gezien. Prachtig hoor.
Wat mooi hoe je over je vader vertelt.