Net als de twee voorgaande boeken, draait ook dit derde boek om een ander eigenaresse van een winkel in de Valerie Lane.
In ’De betoverende antiekzaak’ lezen we eindelijk meer over Ruby. De jongste van het stel vriendinnen.
Ook dit boek begint weer met een fijn proloog dat ons, naast de titel uiteraard, meteen duidelijk maakt om wie dit verhaal draait.
In de eerste twee boeken hebben we door de ogen van haar vriendinnen Laurie en Keira al een beetje kennis gemaakt met Ruby en werd onze interesse naar haar gewekt.
In dit deel komen we echt aan onze trekken, want Ruby blijkt een zeer interessante jonge vrouw te zijn die al behoorlijk wat op haar bordje heeft gekregen de afgelopen jaren.
Dit brengt mij meteen bij de verhaallijn rondom Ruby. We weten namelijk al dat ze samenwoont met haar vader die een behoorlijke mentale tik heeft gehad na het overlijden van zijn vrouw.
Manuela gaat in dit boek wat dat betreft ook zeker de diepte in, wat het verhaal realistischer maakt. Want na het overlijden van een belangrijk iemand, zijn het de geliefden die achter blijven die het het zwaarst hebben.
Dit maakte dit verhaal niet alleen een emotionele reis, maar ook een mooie reis die veel ontwikkeling laat zien en daarnaast mentale gezondheid bespreekbaar maakt. Maar ook hoe belangrijk het is om anderen in hun waarde te laten.
We zien Ruby groeien als persoon, en na jaren en met steun van haar vriendinnen, eindelijk kiezen voor zichzelf.
En de keuzes die zij maakt in dit boek, hebben ook te maken met Gary natuurlijk!
Gary is een dakloze man die we hebben leren kennen in de eerste twee boeken. Al vrij snel was duidelijk dat hij en Ruby een bijzondere band hebben met elkaar. Maar wie is deze man eigenlijk en waarom is hij eigenlijk dakloos?
In dit boek worden deze vragen meer dan beantwoordt. Alhoewel ik wat betreft Gary graag nog iets meer uitwerking had gezien om de diepere laag ook daadwerkelijk te voelen.
Desalniettemin ben ik ook door dit derde boek niet teleurgesteld, want net als bij het verhaal van Keira is er dus verdieping en ontwikkeling te vinden. Iets dat ik persoonlijk graag terugzie in een feel good verhaal.
Er is een juiste dosis drama, liefde en geluk, en we worden wederom weer geprikkeld om het volgende boek te lezen over één van de andere vriendinnen.
Dat Manuela het voor elkaar krijgt je toch steeds weer te laten verlangen naar het volgende boek in de serie, vind ik toch heel goed gedaan. Omdat je de vriendinnen steeds weer terugziet, lijkt het alsof er niets meer te ontdekken valt. Maar niets is minder waar!
Het feit dat allen zo uniek zijn, maakt deze serie zo leuk om te lezen. Ook zijn het personages waar een ieder zich wel in kan herkennen.
Na al het oorlogsgeweld wat ik lees en de ervaringen die ik hoor tijdens mijn werkzaamheden in Bad Nieuweschans, is het heerlijk om even iets luchtigs te lezen. Kijk dus met belangstelling uit naar deel 4.
