Het wordt tijd om eens aandacht te gaan besteden aan familieleden die reeds vele jaren niet meer onder ons zijn. Ik begin met mijn oom Karel, een veel oudere broer van mijn moeder. Geboren op 20 augustus 1905 en overleden op 3 januari 1994. Altijd vrijgezel gebleven, boerenarbeider bij de familie Boerland, dierenvriend en liefhebber van bloemen en planten. Van hem kreeg ik als vierjarig meisje een zwart schaap wat tot aan zijn dood bij ons heeft gewoond. Maar ook de liefde voor de natuur heb ik van hem, vele kilometers heb ik met hem gewandeld en gefietst. Ieder plantje of vogeltje werd benoemd en wanneer hij het niet wist, dan zochten we het op in een natuurgids, wat ik ooit van hem kreeg en nog steeds in mijn boekenkast staat.
Aangezien hij geen vrouw had, woonde hij bij zijn zus en zwager, mijn ouders, net als zijn eveneens vrijgezelle broer Lucas. Ondertussen is hij al bijna 30 jaar niet meer onder ons en toch zijn er regelmatig momenten waarop ik stil sta bij hem. De ene keer is het omdat ik langs de vervallen boerderij fiets waar hij een groot gedeelte van zijn leven heeft gewerkt, de andere keer is het gewoon een voorval waar ik aan terugdenk. Oom Karel, die van mij nooit de naam oom heeft gekregen. Voor mij is het nog steeds gewoon Karel.
