Na een paar moeilijke jaren kwam ik ooit terecht in het wereldje van betaald voetbal. Voor mij was dit een keerpunt in mijn leven. Kijk er ook met plezier op terug. Heb er leuke mensen leren kennen, veel geleerd en veel gezien. Goede zaken maar ook zaken waaraan ik minder graag terug denk. Reeds voordat de club failliet ging was ik daar al vertrokken en kwam er alleen nog wanneer er een uitnodiging kwam van een sponsor. Nadat ik in 2006 was vertrokken ben ik er nog jaren aan het werk geweest vanuit een sponsordeal en zelfs nog 2 jaren als vrijwilliger. Maar na de komst van een nieuwe directeur uit het westen, ben ik met opgeheven hoofd vertrokken. Deze man vertelde me iets waar ik beslist niet achter kon staan. Wegwezen dus.
Vriendschappen heb ik er niet aan overgehouden en dat is denk ik voornamelijk mijn eigen keuze geweest. Ellebogen mentaliteit heb ik niet. De jaren na het faillissement kwamen er een aantal boeken uit over deze roemruchte club. Eerst eentje met daarin alle namen van de spelers die er hadden gespeeld. Deze heb ik gekocht, daarna kwam er een dikke pil, ook deze heb ik gekocht maar wat een afknapper. Ik las daarin zaken die behoorlijk verdraaid waren. De volgende delen heb ik niet meer gekocht. Wanneer je iets schrijft moet je je wel aan de waarheid houden en niet de boel verdraaien omdat je bepaalde zaken niet weet of dat je mensen wil beschermen. Of is het meer je eigen straatje schoon houden?
Dan zijn er nog 2 boeken, geschreven door een supporter, staan in de kast maar nog nooit de drang gevoeld om ze te lezen. Voor mij is het een afgesloten periode en terugkijken heeft niet zo veel zin.
Maar dan komt ineens het boek ”De neef van de koning” voorbij, gekregen bij de kapper en ook mooi in de kast gezet. En dan ineens is er wel de drang om het toch maar eens te lezen. Het verhaal speelt zich af in het seizoen 2011-2012. Het seizoen voordat de club dus definitief kapot ging in 2013. Maar ook dit seizoen was er al een van pappen en nathouden. De nieuwe directeur was reeds de laan uitgestuurd en Henk Eissing, moest nogmaals proberen om de club te redden. Alles werd in het werk gesteld om geld bijeen te krijgen. Gesprekken met vage Friese Amerikanen, een gekke Spanjaard en zelfs een neef van de Spaanse koning zou zijn oog op dit kleine Nederlandse clubje hebben laten vallen. Toen wisten we trouwens nog niet dat de Spaanse koning ook niet zo zuiver was.
De club red het in het boek nogmaals. Maar voor mij was de mooiste zin van het boek. “ Een poging om een beoogd opvolger in huis te halen liep voor Henk Eissing uit op een jammerlijke mislukking. De man die bij (zo gingen de verhalen tenminste) Go Ahead Eagles zijn sporen in de commercie ruimschoots had verdiend, mislukte in Veendam op jammerlijke wijze. Toen Henk Eissinge er achter kwam , dat de goede man afgaf op die ’ stomme boertjes in het Noorden’ en regelmatig riep ’ ze begriepen er ook niks van hier’, was het snel gedaan met zijn carriere bij de bespelers van de wereldberoemde Langeleegte”.
Had ik dus toch gelijk toen ik eerder in de vooravond van het nieuwe seizoen tegen deze man had gezegd dat hij kerst niet zou halen in Veendam. Hij gaf af op een van de grootste sponsors van de club, een man op klompen, Gronings sprekend maar wel met een hart voor de club. Een kerel die leefde voor de club en die tot het laatst heeft meegestreden voorbehoud van deze club.
Albert, ain keerl mit ain haart van gold!
