September 2020 kreeg ik in mijn vakantie te horen dat het bedrijf waarvoor ik werk zou worden over genomen door Mediahuis, ook de eigenaar van oa de Telegraaf. Voor mij was toen gelijk duidelijk dat dit ”koppen” zou gaan kosten omdat ik het had meegemaakt met de jongens van het Noordhollands Dagblad waarmee ik in het verleden veel had samengewerkt. Binnen een jaar hadden ze geen baan meer. Per 1 januari 2021 was het zover en was ik ook in dienst van dit grote mediabedrijf en de feestvreugde was amper voorbij of de eerste klap werd reeds uitgedeeld, het verkoopteam zou meer dan gehalveerd worden.
Ondertussen werden wij wat aan het lijntje gehouden want wij zouden meer dan nodig zijn en kon ik helemaal los gaan op iets waar ik al jaren lang van droomde. Zou er dan toch een toekomst zijn? Maar het draait uiteindelijk maar om een ding en dat zijn de knikkers. Het moet hoe dan ook geld opleveren. Dus zit je in september op een ”start van het nieuwe verkoopteam” feestje maar krijg je binnen een week te horen dat er ook op onze afdeling ontslagen zouden vallen. Er wordt nog wat om heen gedraaid maar het kerstkado was duidelijk. Ik zou er uitgaan samen met nog een aantal mensen.
Voor 1 februari moest er getekend worden, nog 1 gesprek en dat was het. Er komt een keurige transitievergoeding, kan nog solliciteren op een ”nep” functie en sindsdien hoor ik niets meer. Kwestie van uren vullen tot 1 juni. Op dat moment lijkt het nog zover maar de tijd gaat vlugger en vlugger, nog 2 maand en ik sta op straat. Nazorg? Van HR nooit meer iets gehoord, manager heb ik nimmer gesproken, en zelfs van de meeste collega’s hoor ik nooit, maar dat laatste had ik ook niet verwacht. 16 jaar bij een van de leukste bedrijven die ik heb gekend wordt nu op een iets minder leuke manier afgesloten. Maar ik denk met heel veel plezier terug aan deze 16 jaar waarin mij geweldige kansen zijn gegeven en ik een aantal vrienden voor het leven heb gevonden.
Nog even doorzetten en dan maar zorgen dat het hoofd leeg is voor een nieuwe toekomst.
That’s live zeggen ze. Als ik om me heen kijk zie ik hetzelfde. Iedereen is met zichzelf bezig. Ikke, ikke en de rest kan ……. Het zal de tijd wel wezen. Maar leuk is het niet. Maar gelukkig heb je nog meer bezigheden, stort je daar op, zou ik zeggen. Veel sterkte en voor straks als je thuis bent veel plezier met de HKM en je andere hobby’s. Wedden dat alles weer op z’n pootjes terecht komt!