Zo kreeg ik dus ineens een opmerking over de muziek die ik graag luister. Prima iedereen heeft natuurlijk een eigen smaak, ik ben dus nogal gecharmeerd van blues en Americana muziek. Maar country vind ik ook geweldig. Het enige wat ik vreselijk vindt is disco muziek en rampe stampe muziek zoals je tegenwoordig vaak hoort. Eigenlijk weet ik niet eens de juiste bewoording voor dit gedoe, is het house, hardcore of gewoon pop? Ik weet het niet en eigenlijk interesseert het me ook niet. En alles wat daar niet bij hoort dat kan ik op zijn tijd zeer zeker wel waarderen. Al hangt het wel van de locatie af waar ik ben, ik zou nooit en te nimmer een cd draaien van Hazes, maar ben ik op een feestje dan kan ik het wel waarderen. Edwin Jongedijk heeft een speciaal plekje, zijn Americana stijl wat ik ook wel weer terug zie in vele nummers van de 3Js, maken me alleen maar blij en is gewoon puur genieten. Maar even helemaal uit mijn dak gaan bij een stevig portie rock, heerlijk laat maar komen.
Maar er is ook een andere kant en daar hoop ik Marianne nu toch mee te verrassen, mijn liefde voor de klassiekere kant. Pavarotti, in Nederland Henk Poort, geweldig en iemand die ik zeer zeker fijn vindt om te horen Andrea Bocelli. En zo zat ik dus een aantal jaren terug ergens hoog in een afgeladen Ziggo Dome om te genieten van deze prachtige stem. Nu maar hopen dat ze dit wel weet te waarderen.
De bovenstaande foto is een opname vanaf een videowall en dus niet bepaald scherp maar wel eentje van eigenhand met een mobieltje, alleen geen idee of dat toen en Iphone was of een ander merk.
