Enige tijd terug kreeg ik de vraag of ik niet meer las. In eerste instantie begreep ik de vraag niet maar nadere uitleg leerde mij dat deze vraag kwam vanuit mijn blogs en dat ik geen boekbesprekingen meer deel. Nou wees gerust, ik lees nog steeds ontzettend veel en heb een vaste groep lezers waarmee ik dit deel via een Facebook pagina. Wij geven elkaar tips en geven onze mening over een boek. Maar soms blijft het daarbij en denk ik er niet altijd aan om ook hier nog iets te schrijven over een boek. Ik zal mijn leven proberen te beteren en het ook hier weer op te pakken. Want mijn vaste groep website lezers zijn niet de mensen waarmee ik in een leesgroep zit.
Afgelopen zomer heb ik iets minder zitten lezen dan normaal tijdens een zomerperiode. Helaas was het weer spelbreker. Geen middagen op de dijk in Nieuw Statenzijl of urenlang heerlijk in de tuin zitten met een fijn boek.
Maar er is best wel gelezen en het boek wat afgelopen weekend uit is gelezen is “Derksen” van Michel van Egmons en Antoinette Scheulderman. Ik heb al eens eerder geschreven dat ik een groot fan ben van Johan Derksen. Zijn humor kan ik zeer waarderen. Maar ook zijn liefde voor de bluesmuziek wat hij toch elke keer probeert over te brengen in Voetbal Inside. Want het was de afgelopen zomer toch wel erg fijn om Erwin Java heel vaak op tv te zien in de dagelijkse uitzendingen die er waren rondom al het sport.
Het boek geeft een indrukwekkend portret neer van een vreselijke langharige losbol maar ook van de man die veel te vroeg zijn vrouw verloor door een val van de trap. Een man die nimmer een blad voor de mond nam, die de hele wereld over vloog om de mooiste reportages te schrijven over voetbal. Die kind aan huis was bij Johan Cruijff. Maar die naast zijn werk bij VI ook nog eens de manager was van Harrie Muskee (Cuby) en die nu jaarlijks aan het roer staat van het bluesfestival in Grolloo.
Gewoon een indringend portret van een man die hopelijk na dit jaar nog niet gaat stoppen op tv.
