Eindelijk lijkt het nu eens wat meer op winter, het is vreselijk koud, het sneeuwt en er is natuurlijk code rood. Jaja, tegenwoordig worden we van alle kanten gewaarschuwd om maar niet in de auto te stappen want dit is niet meer verantwoord. Wanneer ik dit zo hoor dan vraag ik me toch echt af hoe onze voorouders dit allemaal hebben kunnen overleven. Geen buienrader, geen internet en al helemaal geen code rood.
Nee dan keek je in de lucht en kon je redelijk voorspellen wat het de komende dagen ging doen. Dan zag je ganzen vliegen en wist dat de kou reeds in het noorden was. Lag de kat in februari in de zon, dan zou maart weer koud worden. Ruik je kamille in mei, dan kregen we een mooie zomer. Nou geloof ik het eerste wel, aan de lucht en de wolken kan men heel veel zien. Ik mag me dan ook gelukkig prijzen dat oom Karel me daar veel heeft over verteld. Maar in spreuken en gezegdes geloof ik iets minder en ook het Enkhuizer Almanak is aan mij niet besteed.
Maar nu hebben we sneeuw, kan men bijna tot op de minuut voorspellen wat er gaat gebeuren. Alleen de hoeveelheid valt in het noorden enigzins tegen maar de wind is er wel, koud en fel. Het giert hier over de akkers, heb moeite om staat te blijven maar het is heerlijk om nu een ronde te lopen in eigen dorp. Snijdende kou riching het noorden en oosten, angstaanjagende beelden bij Botjes Zwembaai maar allemaal zo’n heerlijk gevoel opleverend. Morgen mag ik thuiswerken en hoe ik niet in de auto richting Groningen te glibberen. Dat maakt het thuiswerken nu toch wel even heel erg fijn.
