Er zijn momenten in je leven dat je even alles om je heen moet vergeten en er zijn moet voor een ander. Dat iemand zijn hart kan luchten, boos of verdrietig kan zijn en zijn zorgen kan delen over de toekomst. Uren kun je dan met iemand praten maar ook ik kan dan geen antwoord geven op de vele vragen. In deze op meer fronten onzekere tijden, zou je snel bij de pakken kunnen neerzitten maar dat lost niets op en maakt je wellicht ook nog depressief. Maar gaande weg je leven leer je vele dingen en één van die dingen is dan om niet thuis te gaan zitten piekeren. Dus wat doe je op een koude zaterdagmiddag in januari? Juist, de wandelschoenen aan en samen aan de wandel. Zomaar een grote ronde door ‘t Roegwold. Al pratende komen er dan verhalen los, sombere verhalen maar ook lichtpuntjes. Zoiets simpels doet een mens dan ontzettend goed , de rust, de wind, het wijdse, heel even alles laten gaan en doorstappen in het leven.
