Zo zit je dus ineens een paar dagen “ziek” thuis. Ja tussen aanhalingstekens want er is veel verschil tussen ziek zijn en ziek zijn. Maar al met al kan ik even heel weinig. Laat staan uren achter elkander achter een toetsenbord zitten, dan doet mijn arm even niet meer wat ik wil. Maar het gaat de goede kant op en zodoende kon ik vanmiddag toch even wandelen.
Wandelen in Kolham, 10 minuutjes met de auto en dan ben je bij het Zwaneveldsgat, een voormalig zandwinningsgat maar nu een prachtig gebied om te wandelen. Dus geheel corona proof met 2 auto’s richting een middagje wandelen met José. Uiteraard na afloop met een kop thee, gewoon op 12 november op een bankje in de buitenlucht. Je kunt van alles van de beperkingen vinden, maar ook simpelweg een oplossing zoeken en ondanks dat het reeds ver in de herfst is, gewoon nog even buiten gaan zitten. Positief denken en doen.
Wandelen tussen paddestoelen, heksenkringen, dennenbomen, langs het water, gewoon in de buitenlucht, genieten van de natuur, camera mee en verder even niet denken aan een lamme arm, pijn en slapeloze nachten.
