Tot en met de zomer van 2019 vond ik fietsen een van de meest onzinnige dingen die er was. Waarom zou ik op de fiets helemaal naar Hoogezand gaan als de auto hier ook klaar staat? Tuurlijk is fietsen gezonder maar ik koop dat weer teveel en moet slingerend met tassen aan het stuur weer terug. Geen doen dus. Op zondag dan voor de fun gaan fietsen, ach misschien wel leuk maar alleen door de velden te fietsen begint al snel te vervelen. Nee ik was dus geen fietser.
Maar dan wordt het de zomer van 2019, met allerlei leuke plannen in het verschiet ga ik begin juni naar de Pinksterfeesten in Delfzijl en daar gaat het dus mis. Kom ik het circuit terecht van huisarts, kno-arts, longarts, dermatoloog, psycholoog en psycho-somatische therapie. Mijn longen doen niet wat ze behoren te moeten doen. Burn-out, bore-out, overspannen, stress allerlei kreten vliegen me om de oren. Veel komt op hetzelfde neer, ik moet mijn leven anders indelen, mijn longen leren te gebruiken zoals het hoort en accepteren dat het nooit meer zo wordt als het was. En dat laatste zou goed zijn want zoals het was, zo ging het fout.
Hoe leer je dan je longen weer goed te gebruiken? Helaas door oa te gaan fietsen. Opbouwen en vooral door het zelf te doen. Dus eerst maar eens op de fiets naar Hoogezand, de eerste keer leek het wel 100 km ver maar al snel was het een makkie en ga je verder, aan het eind van de zomer was 35 km zonder problemen te fietsen. Dan wordt het winter en komt de fiets amper het schuurtje uit. Door het mooie weer van maart begin ik toch gelijk weer te fietsen en merk echt dat ik het weer moet opbouwen. Maar in april fiets ik weer met gemak de 35 km en dan in mei wil ik verder, 52 km richting Groningen, dwars door de stad en terug via het Slochterdiep. Wat een overwinning, dit lukt me gewoon zonder paniekaanvallen en steeds met een constante ademhaling.
Het wordt tijd voor een grote uitgave, nu ik dit kan, wil ik me zelf verwennen met een e-bike, ik wil verder kunnen, ook met iets meer wind met gemak kunnen fietsen en nu ook eens met iemand kunnen fietsen zodat ik leer om te praten tijdens het fietsen. Want na 1 jaar alleen trappen ben ik nu wel toe aan zo nu en dan een tocht waarbij ik ook de omgeving kan bespreken. Na me goed te hebben geïnformeerd is het een mooie donker blauwe Gazelle geworden, de eerste kilometers zitten er dit weekend op. Nog geen mega afstanden, beide rond de 25 km en dat gaat super. Zelfs zo goed dat ik het gisteren aandurfde om met een behoorlijk “poeste wind”, richting Nieuw Scheemda, t’Waar te fietsen, lange rechte wegen en fietspaden, alleen maar veld en geen beschutting. Het ging super, amper ondersteuning nodig. Laat de kilometers dus maar komen. Ik ben klaar voor een nieuwe uitdaging!
Even een reactie op je prestatie.
Ik vind het super van je dat je zulke overwinningen heb behaald. Een lauwerkrans waard.
???
Hahahaha, dit is wel leuk om te lezen. Maar inderdaad het voelt heel goed dat ik zomaar weer kan doen. De komende dagen wellicht wat minder want het weer moet natuurlijk wel meewerken. Maar ik geef mijn tochtjes graag op voor een aantal dagen regen. Het is hier op de kleigronden in Groningen ontzettend droog en hebben we dringend water nodig.