Eigenlijk was fietsen niet mijn hobby, tuurlijk fietste ik wel eens een rondje en ga ook echt niet naar een kennis met de auto wanneer deze binnen een straal van 1 km woont met mooi weer. Dan pak ik ook de fiets. Maar om nu voor de fun 20 km of meer te fietsen? Nee ben je mal. Maar dan gaat er iets mis, je word ziek en niets lukt meer en alles lijkt vreemd. Je komt in de molen van KNO en longartsen en men komt met het verhaal dat ik longinhoud moet opbouwen en dat dit oa kan door fietsen. Gewoon fietsen, zonder ondersteuning en heel langzaam opbouwen. Stond het me eerst nog tegen maar gaande weg werd het een dagelijks iets, de ene dag 10 km en draai m’n hand ook niet om voor 30 km of zelfs nog meer. Leuk? Nee ik doe het alleen omdat het goed voor me is maar mijn hobby wordt het niet. Dit is ondertussen bijna één jaar geleden en na de winterperiode heb ik het weer opgepakt en eigenlijk gaat dit best wel goed.
De afgelopen 2 weken had ik vakantie en met dit schitterende weer was dit dus ideaal om de fiets te pakken en vele fietstochten te maken rondom Zuidbroek. Aangezien hier nog weinig te merken is van het Corona virus zag je her en der best wel mensen fietsen en wandelen, maar het is hier zo uitgestrekt dat je ze amper mensen direct tegenkomt.
Vandaag was wel weer een behoorlijk lange rit, via Veendam richting Wildervank en dan naar Kiel-Windeweer via Annerveenschekanaal. Heerlijk weertje, niet zo warm als de afgelopen dagen, jas was nu wel nodig en het laatste stuk was kilometers lang vol tegen een koude oosterwind in. Maar toch was het een heerlijke tocht aangezien het grootste gedeelte door het veld ging en langs veenkoloniale kanalen.
En daar komt dan gelijk mijn liefde voor dit uitgestrekte land aan het licht. Hier te fietsen is zo ontzettend mooi, maar vaak moet ik toch ook door omgevingen die ik dus verre van mooi vindt. Dan kom ik door nieuwbouw wijken als Tolweg,Langebosch, Golfbaan, Dreven of oude ijsbaan. Fijn voor al die mensen die er wonen, maar ik word er niet warm of koud van. Geef mij maar die leuke, soms enigzins scheef gezakte woningen, mooie oude boerderijen die in vele gevallen prachtig zijn gerestaureerd of volledig zijn vervallen. Vooral dat laatste kan mij soms zo weemoedig maken want ooit waren er bewoners en is er lief en leed gedeeld in zo’n woning.
