Zoals eerder beloofd zal ik proberen om elke dag een blog te schrijven omtrent deze onwerkelijke situatie waarin we ons momenteel bevinden.
Vandaag was mijn vrije dag en het lag in de bedoeling om een kledingkast op te schonen maar het zonnetje wat om 10 uur al vrolijk scheen deed me besluiten om lekker naar buiten te gaan. De tuin kon mijn aandacht wel gebruiken. Er is in het voorjaar niets fijner dan met je handen in de grond te wroeten. Met de potten was ik al aan de slag gegaan maar de ik zag de stokrozen ook al voorzichtig hun kopjes laten zien en dus tijd om de laatste bladeren te verwijderen en alles de kans te geven om te groeien.
Maar ergens klopt er iets niet, alles wijst op een mooi voorjaar en toch is het anders. Er zijn praktisch geen mensen op straat, her en der wat kinderen. De mensen die je wel spreekt, want de postdame blijft gewoon stug doorlopen, die spreken maar over 1 ding. Het onderwerp waar heel de wereld over spreekt en waar je eigenlijk niet over wilt spreken. Berichten dat grote winkelketens als Ikea en C&A de deuren hebben gesloten ter bescherming van personeel en klant wil je ook niet horen.
Nee ik werk lekker door in de tuin en laat het maar over me heen komen. Ik wil de stokrozen weer zien bloeien.
