Nu niet gelijk denken dat dit over de Ome Jan van Willeke Alberti gaat. Nee het gaat over mijn Ome Jan. Nu wil het toeval dat ik er 2 had, de ene was de broer van mijn moeder en daarover heb ik ooit iets geschreven aangezien hij de sigarenbandjes verzamelaar was. Nu gaat het over mijn kleine Ome Jan, getrouwd met de jongste zus van mijn moeder. Beide zijn al jaren overleden, nu ik dit zo schrijf kom ik bij hem al snel op een 40 jaar geleden dat hij na ernstig ziek zijn is overleden.
Ook deze ome Jan was verzamelaar, lucifersdoosjes, honderden had hij er in het bezit, na zijn dood zijn ze door mijn tante op de brandstapel gegooid, dit tot ergernis van mijn moeder want die had het idee dat je daar vast wel iemand blij mee had kunnen maken. Maar deze oom had nog een passie, muziek en moppentappen. Hij was de persoon die regelmatig optrad op bruiloften en partijen zoals ze dit zo mooi noemden. Hij kon er wel voor zorgen dat het een feestje werd met zijn accordeon en voordrachten. Helaas heb ik daar niet zo heel veel van meegekregen, kan me alleen een feestje van mijn eigen ouders herinneren waar hij de man van de muziek was samen met zijn zoon (mijn neef Dirk, ooit zelfs drummer bij Ellen en the Moodmakers).
En waarom kom ik nu vandaag zo spontaan op mijn Ome Jan, voor mijn werkzaamheden voor de Historische Kring Menterwolde ben ik bezig met het scannen van een boekwerkje van de voetbalvereniging hier in het dorp en wie kom ik daar in tegen als jonge vent? Inderdaad mijn Ome Jan. Nu zullen er niet veel meer in leven zijn die hem goed hebben gekend maar de herinnering die ik heb zijn eigenlijk alleen maar leuk, van samen vissen met een roeibootje op het Foxholstermeer tot het krijgen van zijn oude opoefiets. Jippus tof dat je mijn oom was!
Foto, archief J vd Woude, Veendam. 4de van rechts is mijn oom.
