Zaterdagavond heb ik eens iets totaal anders gedaan dan wat men van mij verwacht. Samen met mijn concert vriendin Pia ben ik naar Hélène Fischer geweest. Ziet men mij doorgaans alleen in de blues-scene, het betere rock werk of juist bij het Americana gebeuren van de 3Js en Edwin Jongedijk, nu was het tijd voor een schlager avond en wat hebben we genoten.
Het begon al gelijk in Veendam, we namen de moeder van Pia mee, dit alleen al is een beleving. Moeder is 83 jaar en helemaal weg van schlagers en Hélène staat voor haar op een voetstuk. Aangezien we niet vaak in Arnhem komen, waren we lekker op tijd vertrokken zodat er ook voldoende tijd was voor een hapje en een drankje. Toen we dus na een zeer vlotte rit al op onze bestemming waren, hadden we het idee dat we wel erg vroeg waren, maar op het Foodplein was het toch al behoorlijk druk. Dus lekker plekje gezocht, gegeten en gedronken en dat allemaal in een heerlijk najaarszonnetje. Wat is het dan fijn om tegen half 6 al van moeders te horen dat ze lange tijd niet zoveel lol heeft gehad en van alles geniet. Dat gaat dus nog wat worden, want het daadwerkelijke gebeuren moet nog beginnen.
Tegen kwart over 6 verlaten we het plein en gaan naar binnen, de deuren zijn al sinds 5 uur open, maar wij hebben vaste zitplaatsen dus geen enkele reden om vroeg naar binnen te gaan. We nemen nog een drankje mee en begeven ons naar onze plek voor deze avond. Ben jaren terug eens bij een concert van Santana geweest in het GelreDome, toen staanplaats en had dus niet echt een idee hoe dit zou bevallen als zitplaats. Nou daar kan ik eigenlijk heel kort over zijn. Bij Hélène zie je heel veel ouderen boven de 65 en dan is het gewoon waardeloos. Eerst moet je enige trappen op, prima te doen, goed zichtbaar en voorzien van een stevige leuning, maar ben je eenmaal boven, dan ga je via de ring weer naar beneden de tribunes op. En dit is bijna niet te doen, de trappen zijn stijl en er ontbreekt een leuning. Voor een jeugdigpubliek tijdens concerten van de Stones of Guns ‘n Roses geen probleem maar voor dit publiek een crime. Wij zitten gelukkig maar een paar treden naar beneden en nemen dankbaar gebruik van ons stoeltje. Helaas geen klapstoeltjes, je jas en tas moet je voor je neerleggen en dan komt dus gelijk 2de probleem, er moet vaak langs worden gelopen, door het niet kunnen wegklappen van je stoel moeten de mensen bijna over je geen kruipen. Leuk voor elke 65-plusser.
Even na half 8 begint de show en dan is er geen tijd meer om na te denken over stijle trappen en onhandige stoeltjes. We gaan volledig op in een show met zang, dans en een ver boven het publiek zwevende Hélène. Wouw wat een dijk van een stem en ze laat voor mij bijna het onmogelijke zien, zingen en acrobatiek in een. Te gek. Moeders geniet ondertussen dubbel en dwars. Bestaat de show voor de pauze nog uit veel nieuw materiaal en wat ballads, daarna gaat ze helemaal los en vliegen de bekende nummers ons om de oren. Ontelbare verkleedpartijen, acts hoog boven het publiek en het publiek gaat uit hun dak. Maar je merkt ook gelijk dat het publiek ouder is, er wordt amper gestaan op de tribunes.
Helaas komt er weer veel te snel een einde aan deze show en komt er nog 1 mega toegift en dan is zelfs de tribune een kolkende massa en vergeet zelfs iedereen dat ze staan op tribune met een veel te onhandige trap. Iedereen is “Atemlos”.
https://youtu.be/frgR8RFCDkk
Voor meer videomateriaal, ga naar mijn YouTube kanaal
