We zijn enige weken verder, ik zit ondertussen op een nieuwe afdeling. Totaal andere baan, op geen enkele manier enige overlapping met mijn vorige werkzaamheden. De stress die zo nu en dan in mijn vorige baan aanwezig was, daarvan is hier geen sprake, hier is het een kwestie van rustig blijven en zorgen dat de ruimtes in de krant goed worden ingevuld, dat een advertentie voor een weekblad in Delfzijl niet in het weekblad van Meppel komen te staan. Maar ook dat de juiste advertenties in onze 3 dag bladen komen te staan. Nou werk ik ondertussen lang genoeg bij de krant om een groot aantal collega’s te kennen, maar ze kennen van naam is iets anders dan nu één op één met hun te werken en zo leer ik dus toch weer een heel andere kant van hun kennen.
Eén van is hun Joeri, de teamleider van het gebeuren en tevens voorzitter van Op Roakeldais. Het grote internationale dans-evenement in Warffum. Afgelopen dinsdag, vertrek ik dan op een tijdstip dat iedereen langzaam gaat nadenken over naar bed gaan met een aantal nieuwe collega’s op een boot met muziek en een tragisch verhaal omtrent verdwenen Sjoerd en geesten over de maren van Warffum.
De beste manier om je collega’s te leren kennen is na werktijd, dan zie je de ware persoon ipv een vage collega. Je drinkt een borrel met elkaar en ligt dubbel van het lachen. Maar wat een lol en gezelligheid op de late avond en een avond die opgaat in een donkere nacht.
