Sinds in ruim 2 weken terug kreeg te horen dat ik niet voorkom in de nieuwe plannen van de marketing afdeling van de krant, ben ik eigenlijk op een automatische piloot doorgegaan. Ondanks dat het op sommige momenten vreselijk was, aangezien ik het idee kreeg dat er hier een vuil spelletje gespeeld wordt, ben ik toch professioneel genoeg om mijn werk te blijven doen, sta ik de relaties zakelijk te woord en denk ondertussen dat het bedrijf gek is geworden. De afgelopen 8 jaar heb ik een geweldige band kunnen opbouwen en heb al die tijd met hun mee kunnen denken om het voor beide partijen zo aantrekkelijk mogelijk te maken.
Het afscheid nemen was moeilijk maar ik begreep enigzins wel waarom men deze keuze maakt, alleen denk ik daar de afgelopen 2 weken totaal anders over. Ik moet nu ineens dingen uitleggen waar ik totaal niet achter sta en kan dus goed begrijpen waarom er opstand komt op Terschelling. Marketing is meer dan zoveel mogelijk kranten wegzetten, het is nog veel meer, je product op zoveel mogelijk locaties zichtbaar te laten zijn. Maar daar denkt men nu ineens totaal anders over. Nou prima dan.
Dan is het donderdag en mag je naar een kick-off van de sales afdeling, de vertegenwoordigers van de krant, zij die de advertenties binnen halen voor krant, tv, website en social media. Daar moet ik een speech aanhoren met als boodschap, dat het zo geweldig gaat bij het Media-Marketing bedrijf. Er worden bedragen genoemd, maar zijn deze bedragen niet een mega klein deel op de hele omzet. Erger me nog meer dat er bepaalde personen met naam worden genoemd en hoe geweldig ze wel zijn. Waarom worden bepaalde personen zo in het zonnetje gezet, waar is de naam van de bezorger die al 25 jaar door weer en wind door het Groningse land fietst om elke morgen voor 7 uur de krant in de bus te laten glijden? Nee noem nooit een naam!
Daarna is het tijd voor een ventje uit Amsterdam, die even de lolbroek mag uithangen. Ben ik normaal juist de persoon die van dit soort leuke intermezzo’s houdt, nu kan ik het even niet waarderen. Tranen beginnen te prikken….. ik wil weg. De ergernis stroomt bijna over, eindelijk het is over en mag ik weg uit deze ruimte. Jas pakken en dan rijden? Nee toch proberen om nog even flink te zijn, maar wanneer ik iedereen feest zie vieren en de wijn rijkelijk zie stromen, dan is het over en loop ik weg. Hier wil ik niet bijhoren. Voor mij is het afscheid nemen begonnen. Ik trek me terug uit de huidige groep, wil me niet langer ergeren.
Wat een heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat je in feestjes van de krant geen zin meer hebt.
Maar blijf geloven dat alles toch wel weer op zijn pootjes terecht komt.
Hou de moed er gewoon in hoe moeilijk dat ook soms zal zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd, succes met je studie en hopelijk vind je toch weer iets wat bij je past.
Dankje Henny, onkruid vergaat zomaar niet.