Derde kerstdag? Ja zeker, dat vieren we hier ook, maar dan niet meer rondom de boom met veel eten, nee dan gaan we naar buiten en wandelen de nodige extra kilo’s er weer af, laten de wind weer door de haren waaien en kijken vooruit naar het nieuwe jaar. Sinds ik in het bestuur zit van de Historische Kring Menterwolde ben ik er natuurlijk op een andere wijze bij betrokken als voorgaande jaren, toen kon ik nog eens gaan wandelen, nu mocht ik op een andere wijze aanwezig zijn.
Geen wandelen, nee ik heb me begeven naar een locatie ergens in “the Middle of nowhere”, ergens onder een viaduct waar een normaal mens amper kan komen. Niet gelijk denken dat ik niet normaal ben, dat ben ik zeer zeker wel maar ben altijd wel in voor wat extreme dingen. Dus de straat in waar ik als kind ben opgegroeid, onder de viaduct van de N33 mijn auto parkeren, dan fietspad op lopen en dan me begeven richting een fietspad langs de N33, weer terug lopen richting het viaduct maar nu hoog in de lucht, de brug over van het Winschoterdiep overlopen en dan weer naar beneden, de auto’s razen hoog boven me, maar hier is het stil. Geen mens die hier ooit komt, maar toch ligt er hier heel veel materiaal.
Eerder in de middag is er hier al een ponton geweest met biertafels, banken, heel veel gluhwein, kannen vol warme chocolademelk en warm gehouden oliebollen. En is het aan mij om hier een gezellig iets van te maken. Over ongeveer 1 uur zullen hier de eerste wandelaars komen. Al hebben zij er geen idee van wat ze gaan doen en al helemaal niet dat ze hier zullen komen want tussen hun wandelgebied en mij ligt het AE Wildervanckkanaal.
Op een gegeven moment zien wij aan de overkant van het water de eerste mensen de hoek om komen lopen, maar nog steeds aan de andere kant van het kanaal. Ze lopen dapper door over de dijk richting de spoorlijn, waarschijnlijk denkend dat ze daar over zullen steken. Maar dat is verboden en dat zullen velen ook weten. Maar hoe dan?
Dan doemt er achter een dukdalf de reeds eerder genoemde ponton weer op, voorzien van buitenboord motortje en ja hoor, per 3 stuks mogen ze oversteken. Wat een hectiek, wat een lol maar ook bij sommige angst. Oeps moeten wij dit brede water oversteken? Met deze kleine ponton. De dapperste stappen aan boord en laten zich overzetten. Met 3 gaat hardstikke goed dus toch eentje meer? Ach men ziet het allemaal aan en men wordt steeds heldhaftiger. Dit is leuk!
En dan weer verder wandelen om zo bij de oliebollen te komen, wat een lol en wat een verhalen krijgen we te horen. Wanneer iedereen aan de overkant is, voorzien is van iets warms, wordt na verloop van tijd de tocht hervat. Nu lopen ze richting het fietspad, dezelfde route waar ik over ben gekomen om op deze unieke locatie te komen.
Daarna gaat het via de straat waar mijn jeugd lag, weer terug naar het centrum van Zuidbroek, ondertussen worden er vele verhalen verteld over het oude verleden van dit gebied, van scheepsjoagers, moord, treinen en hun bewoners. Helemaal fijn is natuurlijk dat er oud bewoners meelopen om zo toch nog eens terug te keren naar hun jeugd. Op naar de kroeg voor aan de straat, toendertijd een disco, nu caf’s Kemper. Wat een heerlijke dag.
