Een aantal jaren geleden werd ik in deze periode van het jaar overvallen door enigzins depressieve gedachtes. Werd meegetrokken in de tegenzin van het werk door een collega, dat ik de hele dag kon aanhoren, het gemis van een aantal familieleden die me voorbij liepen en niets zeggen en allerlei andere negatieve invloeden. Nu heb ik al vaker geschreven dat ik de december maand het liefst zou overslaan, maar dat deze gevoelens reeds in oktober de kop op staken was nieuw. Met hulp van een extern iemand heb ik geleerd om bepaalde zaken en mensen toch op een zijspoor te zetten, het is het niet waard om me daar druk om te maken. Maar soms is het makkelijker gezegd dan gedaan, wanneer ik in de plaatselijke supermarkt loop en ik word gefeliciteerd met het feit dat de familie weer groter gaat worden, dan is dat erg pijnlijk aangezien ik natuurlijk wederom van niets weet.
Maar gelukkig gaat het de afgelopen 2 jaar in deze periode erg goed, ik plan bewust leuke dingen waar ik erg naar uit kan kijken. Zo was er dus dit jaar het concert van Andrea Bocelli. Bijna een jaar lang kijk je er naar uit. Maar in de tussentijd zijn er dan toch wat dingen bij gekomen en zo ging ik dus enige weken eerder reeds naar Neil Diamond, kwam Douwe Bob op mijn pad en zit er zaterdag nog iets zeer tofs aan te komen.
Maar er kwam ook een tussendoortje, ik kreeg enige weken terug de vraag of ik zin had om mee te gaan naar Simply Red. Ja daar hoef ik niet zo heel lang over na te denken, tuurlijk wil ik mee. Maar op een woensdagavond naar Amsterdam gaat betekenen dat ik in de middag weg moet en erg laat weer thuis zal komen. Oost Groningen ligt toch niet naast de deur van Amsterdam. Dus maar eens kijken of er nog wat vrije dagen over zijn.
En die waren er, dus vanaf woensdag al vrij en zodoende kon ik lekker optijd vertrekken richting Joure, waar ik dus werd opgewacht door Andries en hup de auto in en richting het westen. Nou heb ik eerlijk gezegd nooit zo’n moeite om gesprekstof te hebben, dus voor we het weten zijn we reeds in Almere, nog voldoende tijd voor koffie en thee. Nog even het laatste stukje via de TomTom en reeds tegen half 5 zijn we in de parkeergarage. Beter kan dus niet, tijd voor eerst een lekker wijntje en uiteraard een hapje. Zo vaak zien we elkaar niet dus er moet tijd zijn voor eten en dan straks……muziek.
Dit keer een heerlijke staanplek, is toch net even leuker dan zitten.
Kwart over 8 en het is zover, Guido’s Orchestra warmt te zaal op en daar komt mister Simply Red aan, Mick Hucknall, iets ouder, iets minder rood, maar nog steeds een fantastische stem. Allerlei evergreens oa My Way van Frank Sinatra komen voorbij, heerlijk luister muziek maar dan na de pauze gaat ie helemaal los. Alle grote hits komen voorbij en wat komen ze geweldig tot hun recht met een orkest. O wat weer heerlijk om hier bij te mogen zijn en dat zomaar als een kadootje wat op mijn pad kwam.
Op deze manier kan de maand oktober voor mij toch alleen maar goed verlopen en nog is het niet afgelopen, zaterdagavond mag ik nogmaals uit mijn dak gaan. Maar daarover later meer.
zie voor meer film opnames, mij YouTube kanaal onder de naam Tea a Maria
