Nog meer belevenissen in Londen

De volgende dag zijn we al weer vroeg actief, uitslapen doen we thuis wel. De dag begint met een wandeling door het Kensington Park, bezoek aan het Diana Memorial zodat we na verloop van heel wat voetstappen uitkomen bij het beeld van King Albert tegenover de Royal Albert Hall. Heb je het dan over bucketlists in je leven, een concert in de Royal Albert Hall meemaken lijkt ons wel heel erg leuk en wie weet komt daar ooit nog eens iemand waarvoor wij weer het vliegtuig naar Londen willen pakken.

Daarna lopen we richting Harrods, daar moet je toch geweest zijn en is voor mij als theezakjesverzamelaar een geweldige plek. Maar je moet daar stevig in je schoenen staan om niet alles te kopen wat ik zou willen, ten eerste kun je niet alles mee terugnemen en ten tweede is het wel heel erg duur. Koop niet dagelijks doosjes van £ 37,50. Maar uiteraard wordt er wel iets gekocht, goedkoper maar nog steeds duur. Niet alleen de thee is er duur, maar ook de kleding, tassen en snoep. Maar wel bijzonder om er te lopen en uiteraard moeten we ook hier weer een kijkje nemen in de kelder bij een herdenkingsbeeld van Diana en Dodi.

Dan vervolgen we ons pad richting Kensington Palace, hier willen we op de thee bij Harry, alleen kunnen we zijn voordeur niet vinden. Dus we komen niet verder dan een winkel die in een zijvleugel zit met allerlei kitscherig spul. Maar wel erg leuk om te zien. Omdat we de komende avond nog hele grote plannen hebben, is er onvoldoende tijd om naar een expositie te gaan omtrent de kleding van Diana. Was leuk geweest, ondanks dat ik niet zoveel heb met koningshuizen, maar helaas het is niet anders. Dan maar even op een terrasje in het park genieten van een drankje en cake. Daarna lopen we weer terug naar ons hotel om ons voor te bereiden op ons doel van de komst naar Londen.

Tegen 4 uur nemen we de Underground richting Wembley Park. Dit gaat super en helemaal nadat de Underground op een gegeven moment onder de grond wegkomt en we gewoon de lucht kunnen zien en de vieze bedompen lucht achter ons komt te liggen. Het gaat zo lekker dat we heerlijk op tijd aankomen bij de Wembley Stadium en voldoende tijd hebben om ook alle te bewonderen, te genieten van alle mensen die er lopen, te eten en de standjes met merchandising te bekijken. Ondertussen wordt het steeds drukker en drukker, maar alles verloopt heel rustig. Om 6 uur gaan de poorten open en mogen we naar binnen, geen bodycheck alleen een vluchtige blik in mijn tas. Valt me eerlijk gezegd een beetje tegen, had verwacht dat de controle vele malen strenger zou zijn. Daarna vult het stadion zich langzaam tot een kolkende massa met meer dan 90 000 mensen die hier allemaal maar met één doel komen. Het meebeleven van The FInal van Adele.

En eindelijk iets na 8 uur komt ze binnen en dan is het een roes tot iets na 10 uur. Wat een beleving, om deze Grande Dame mee te mogen maken in haar eigen Londen. Op de plek waar we zaten, hebben we niet het allerbeste geluid maar dat mag de pret niet drukken. Wat ontzettend geweldig.  De tijd gaat natuurlijk veel te snel maar we krijgen wel haar allergrootste hits te horen en beleven dit met zo ontzettend veel mensen. Zoiets maak je misschien maar 1x in je leven mee. Wat een vakvrouw, wat een stem, hier hoeft geen eind aan te komen.

Helaas gebeurt dit natuurlijk wel en dan komt er nog een toegift waar we eigenlijk geen rekening mee hadden gehouden. Het wandelen van de Wembley Stadion naar Wembley Underground Station met tienduizenden mensen. Voetje voor voetje schuifelen  al deze mensen stukje voor stukje op, gezang doet ons na lange tijd belanden op het station en dan het laatste stukje van deze enerverende dag, op naar hotel Columbia en wetende dat de volgende dag weer richting huis zullen gaan. Maar met herinneringen aan een

https://www.youtube.com/watch?v=cyK18Vri4Fw

You Tube © Daniel Joplin